Nowe rozwiązania starych problemów bezpieczeństwa stosowania NLPZ

Ich potencjał terapeutyczny w głównej mierze związany jest z hamowaniem cyklooksygenazy 2, ale większość z nich w sposób nieselektywny oddziałuje także na ważną dla fizjologii układu pokarmowego cyklooksygenazę 1. Dlatego do najczęstszych działań niepożądanych NLPZ należą dolegliwości dyspeptyczne i podrażnienie błony śluzowej przewodu pokarmowego.

Szacuje się, że przewlekłe stosowanie leków z tej grupy 3-5 krotnie zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań ze strony przewodu pokarmowego. U około 40% pacjentów długotrwale przyjmujących NLPZ występują wrzody żołądka lub dwunastnicy, podczas gdy zagrażające życiu powikłania ze strony przewodu pokarmowego występują u 1,5% pacjentów stosujących NLPZ przez rok. Szczególnie korzystnym profilem terapeutycznym połączonym ze stosunkowo niskim ryzykiem działań niepożądanych charakteryzuje się aceklofenak. Uważany do niedawna jedynie za prolek popularnego diklofenaku jest  w rzeczywistości  metabolizowany do tej formy jedynie w niewielkim stopniu i charakteryzuje się unikalnymi właściwościami. Zasadniczą przewagą aceklofenaku nad pozostałymi nieselektywnymi inhibitorami cyklooksygenazy jest niższe ryzyko występowania działań niepożądanych z zakresu układu pokarmowego podczas długotrwałego przyjmowania. Pomimo częściowego wpływu na cyklooksygenazę I profil bezpieczeństwa aceklofenaku dorównuje w tym aspekcie niektórym selektywnym inhibitorom COX-2. Należy jednak pamiętać, że pomimo korzystnych i wyróżniających  właściwości, stosowanie aceklofenaku również wymaga ciągłej i uważnej obserwacji w kierunku występowania najczęstszych działań niepożądanych.