Opis przypadku
Cukrzyca w trakcie immunoterapii z powodu raka płaskonabłonkowego płuca – opis przypadku
lek. Michał Dębczyński
dr n. med. Beata Kuklińska
prof. dr hab. n. med. Robert M. Mróz
- Autoimmunizacyjna cukrzyca jako rzadkie powikłanie leczenia pembrolizumabem
- Opis przypadku pacjentki z płaskonabłonkowym rakiem płuca leczonej pembrolizumabem, u której doszło do rozchwiania cukrzycy typu 2
- Wskazówki praktyczne dotyczące kontroli glikemii u chorych leczonych pembrolizumabem
Wprowadzenie
Ostatnie lata przyniosły przełom w leczeniu niedrobnokomórkowego raka płuca. W Polsce chorzy na te nowotwory mogą być leczeni z wykorzystaniem immunoterapii w ramach programu lekowego Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ). Jednym z dostępnych leków jest pembrolizumab, humanizowane przeciwciało monoklonalne skierowane przeciwko receptorowi programowanej śmierci komórki 1 (PD-1 – programmed death receptor 1). Może on być stosowany w monoterapii w pierwszej linii leczenia u chorych z płaskonabłonkowym i niepłaskonabłonkowym rakiem płuca i ekspresją cząsteczki PD-L1 (programmed death ligand 1) na komórkach nowotworowych ≥50%, w skojarzeniu z pemetreksedem i pochodną platyny w przypadku niepłaskonabłonkowego raka płuca przy ekspresji PD-L1 <50% lub w skojarzeniu z paklitakselem i karboplatyną u chorych z rakiem płaskonabłonkowym oraz ekspresją PD-L1 <50%. Badania kliniczne dowodzą, że takie postępowanie jest korzystniejsze dla pacjenta niż standardowa chemioterapia1-3.
Działania niepożądane immunoterapii wynikają najczęściej z nadmiernej stymulacji układu immunologicznego. Mogą one dotyczyć również gruczołów wydzielania wewnętrznego, takich jak przysadka, tarczyca i trzustka4,5.
