• u chorych z frakcją wyrzutową <40% i z niewydolnością serca lub cukrzycą, jeżeli nie stwierdza się niewydolności nerek lub hiperkaliemii, wskazane jest zastosowanie antagonistów aldosteronu (I/B).

Elektroterapia

Ustalenie wskazań do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora (implantable cardioverter-defibrillator, ICD) w prewencji pierwotnej powinno nastąpić po 40 dniach po zawale mięśnia sercowego w oparciu o badanie echokardiograficzne. Wszczepienie urządzenia jest wskazane u chorych z frakcją wyrzutową ≤40% (I/A).

Podsumowanie

W nowych wytycznych dotyczących diagnostyki i leczenia STEMI szczególną uwagę zwrócono na następujące problemy:

• wczesną diagnostykę zawału opartą o objawy kliniczne i elektrokardiograficzne oraz stężenia biomarkerów oznaczanych metodą wysokoczułą, wśród których preferowana jest troponina,

• minimalizowanie czasu od początku dolegliwości do reperfuzji przez stałe szkolenie personelu w zakresie postępowania z chorym z zawałem, aby wyeliminować wskazane w wytycznych opóźnienia,

• preferowanym sposobem reperfuzji jest pPCI, jeżeli możliwe jest spełnienie kryteriów czasowych do rozpoczęcia tego leczenia, a pierwotna angioplastyka powinna się kończyć wszczepieniem stentu pokrytego lekiem, jeżeli nie ma przeciwwskazań, i powinna być prowadzona z dostępu przez tętnicę promieniową,

• zabieg pPCI powinien być ograniczony do zmiany odpowiedzialnej za zawał z wyjątkiem chorych we wstrząsie i z utrzymującym się niedokrwieniem,

• w leczeniu przeciwkrzepliwym podstawowym lekiem jest biwalirudyna,

• nowe leki przeciwpłytkowe – tikagrelor i prasugrel – mają wyższy poziom zaleceń od klopidogrelu,

• wczesny wypis ze szpitala (po 72 godzinach) jest dopuszczalny u chorych z grupy małego ryzyka.