Egzamin z interny

Egzamin z interny
repetytorium nie tylko dla zdających

Pytania i komentarze opracował: lek. Przemysław Życiński

Klinika Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych, Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny ŚUM, Katowice

Dobre przygotowanie się do egzaminu specjalizacyjnego z tak obszernego działu medycyny, jakim są choroby wewnętrzne, jest zadaniem trudnym. Na egzaminach zdarzają się pytania dotyczące zagadnień, w przypadku których konieczna jest znajomość najnowszych publikacji, gdyż wiedza podręcznikowa nie daje pewności wyboru prawidłowej odpowiedzi. Ważne jest jednak nie tylko przyswajanie stale aktualizowanej wiedzy, lecz także umiejętność rozwiązywania testów. Chcąc pomóc czytelnikom w dobrym przygotowaniu się do sprawdzianu, co miesiąc publikujemy pytania testowe, których forma jest bardzo zbliżona do pytań egzaminacyjnych. Przy każdym z pytań zamieszczamy konsultowany przez wybitnego specjalistę opis, który powinien pozwolić na znalezienie prawidłowej odpowiedzi. Zagadnienia, do których ułożone są pytania, zostały nadesłane przez czytelników. Propozycje kolejnych tematów, które zdaniem Państwa warto zamieścić w repetytorium, prosimy nadsyłać na adres: repetytorium@medical-tribune.pl

1. Które stwierdzenia dotyczące przeprowadzania szczepień ochronnych u kobiet w ciąży są prawdziwe?

A. Ciąża jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do szczepień

B. Ryzyko uszkodzenia płodu po zaszczepieniu kobiety w ciąży jest bardzo duże

C. Kobiet w ciąży nie powinno się szczepić szczepionkami żywymi

D. Jeśli kobieta w ciąży zostanie zaszczepiona żywą szczepionką należy natychmiast przerwać ciążę

E. Nie istnieją dowody potwierdzające możliwość uszkodzenia płodu po zaszczepieniu kobiety w ciąży inaktywowanymi szczepionkami bakteryjnymi i wirusowymi


Wybierz zestaw prawidłowych odpowiedzi:

1. AB, 2. ABD, 3. CE, 4. BCD, 5. CD


Zgodnie z wytycznymi amerykańskiego Komitetu Doradczego ds. Szczepień (ACIP – Advisory Committee on Immunization Practices), w przypadku szczepienia kobiety w ciąży należy rozważyć ryzyko dla płodu i ciężarnej związane z chorobą i jej powikłaniami. W ciąży wykonuje się wiele szczepień, które nie powodują uszkodzenia płodu, a wytworzone ochronne miana przeciwciał chronią zarówno płód, jak i nowo narodzone dziecko. Uzasadnione jest szczepienie kobiet w ciąży przeciwko grypie w sezonie zwiększonych zachorowań. Nie ma również żadnych dowodów, aby żywe szczepionki powodowały uszkodzenie płodu. Przykładem jest 48 ciężarnych kobiet (nieświadomych jeszcze swego stanu) zaszczepionych przeciwko ospie wietrznej w USA w okresie 15 lat prowadzenia programu szczepień. Nie zaleca się jednak szczepienia szczepionkami żywymi, ponieważ istnieje teoretyczne ryzyko przeniesienia wirusa szczepionkowego na płód. Nie ma dowodów potwierdzających możliwość uszkodzenia płodu po zaszczepieniu kobiety w ciąży inaktywowanymi szczepionkami bakteryjnymi, wirusowymi i zawierającymi toksoidy. Jeśli kobieta w ciąży zostanie zaszczepiona żywą szczepionką lub zajdzie w ciążę przed upływem 4 tygodni od szczepienia, to powinna być poinformowana o potencjalnym wpływie szczepionki na płód. Taka sytuacja nie może być wskazaniem do przerwania ciąży.


Konsultacja: prof. dr hab. med. Ewa Bernatowska

2. Lekami, które nasilają działanie pochodnych sulfonylomocznika i mogą przyczynić się do wystąpienia ciężkiej hipoglikemii są:

A. Sulfonamidy

B. Glikokortykosteroidy

C. Acenokumarol

D. Salicylany

E. Diuretyki tiazydowe


Wybierz zestaw prawidłowych odpowiedzi:

1. ABC, 2. ACD, 3. BDE, 4. ABCD, 5. ABCDE


Pochodne sulfonylomocznika są podatne na interakcje z wieloma innymi lekami. Substancje, które wzmagają działanie pochodnych sulfonylomocznika i przyczyniają się do rozwoju hipoglikemii mogą działać na wiele różnych sposobów. Sulfonamidy, pochodne pirazolonu, salicylany i fibraty wypierają pochodne sulfonylomocznika z wiązań z białkami osocza. Acenokumarol, chloramfenikol i inhibitory MAO wydłużają okres półtrwania tej grupy leków w wyniku antagonizmu kompetycyjnego o enzym katabolizujący. Probenecyd, a także salicylany, pochodne pirazolonu i sulfonamidy zmniejszają wydalanie z moczem pochodnych sulfonylomocznika lub ich metabolitów. Natomiast alkohol etylowy, propranolol i guanetydyna zwiększają działanie hipoglikemizujące tej grupy leków. Z kolei diuretyki tiazydowe i glikokortykosteroidy zmniejszają działanie pochodnych sulfonylomocznika na skutek hamowania uwalniania lub działania insuliny i mogą przyczyniać się do wystąpienia hiperglikemii.

Do góry