Temat numeru

Postępowanie w pierwszych nieafektywnych epizodach psychotycznych u dzieci i młodzieży

lek. Kamil Kozera1,2
prof. dr hab. n. med. Małgorzata Janas-Kozik1,2

1Katedra i Oddział Kliniczny Psychiatrii i Psychoterapii Wieku Rozwojowego, Wydział Nauk Medycznych w Katowicach, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

2Centrum Pediatrii im. Jana Pawła II w Sosnowcu

Adres do korespondencji:

lek. Kamil Kozera

Katedra i Oddział Kliniczny

Psychiatrii i Psychoterapii Wieku Rozwojowego

Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Centrum Pediatrii im. Jana Pawła II w Sosnowcu sp. z o.o.

ul. G. Zapolskiej 3, 41-218 Sosnowiec

  • Specyfika pierwszych epizodów psychotycznych (FEP) w populacji wieku rozwojowego i młodych dorosłych
  • Rozpoznawanie, różnicowanie, leczenie i zapobieganie nawrotom
  • Postępowanie w FEP w kontekście reformy psychiatrii dzieci i młodzieży

Dotychczas nie opracowano polskich standardów postępowania w pierwszych epizodach psychozy (FEP – first episode of psychosis). Niedawno ukazały się rekomendacje Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego dotyczące postępowania diagnostycznego i terapeutycznego jedynie u chorych ze schizofrenią o wczesnym początku1. Niniejszy artykuł jest więc z jednej strony streszczeniem i ekstrapolacją rekomendacji zagranicznych, a z drugiej – próbą spojrzenia na postępowanie w FEP w populacji wieku rozwojowego i młodych dorosłych w sytuacji reformy psychiatrii dzieci i młodzieży.

Pierwsze epizody psychotyczne

Zaburzenia psychotyczne to termin opisujący grupę fenomenów psychicznych, które mogą przybierać różnorodną formę, jednak łączą je 2 zasadnicze cechy. Po pierwsze, u pacjentów obserwuje się tendencję do zniekształconej oceny rzeczywistości. Drugą cechą jest mniejszego lub większego stopnia dezadaptacja życiowa, z postępującą utratą wielu aspektów przystosowania w zakresie funkcjonowania społecznego, szkolnego, a nawet w zakresie samodzielności.

Występowanie zaburzeń psychotycznych u dzieci jest uznanym faktem. Są one stosunkowo rzadkie, jednak przejściowe epizody psychotyczne, rozpoznawane u skądinąd zdrowych dzieci, okazują się częstsze niż w populacji osób dorosłych. Tego typu zaburzenia stwierdzane u dzieci mają zwykle cięższy i bogatszy w fenomeny psychopatologiczne przebieg niż u osób dorosłych, a wpływ choroby na rozwój poznawczy i społeczny oraz na system rodzinny jest zazwyczaj dewastujący2.

Częstość występowania objawów wytwórczych u dzieci, w tym przede wszystkim halucynacji, jest stosunkowo wysoka. Ocenia się, że objawy psychotyczne występują nawet u 5% populacji, ale w 75-90% przypadków mają jedynie przejściowy charakter3.

Rozpoznawanie i różnicowanie FEP w populacji dzieci i młodzieży opiera się na tych samych kryteriach diagnostycznych, które stosuje się u osób dorosłych. Jednak w praktyce klinicznej zwraca się uwagę na pewne odmienności objawowe i cechy swoiste zaburzeń psychotycznych w populacji wieku rozwojowego. Manifestacja psychozy w populacji pediatrycznej może mieć początek ostry lub powolny oraz przebieg naśladujący niekiedy inne zaburzenia.

Mimo że klasyfikacje ICD-11 i DSM-5 posługują się pojęciem „pierwszy epizod”, w praktyce klinicznej termin FEP jest szerszy i używa się go dla zaburzenia, które niedawno zostało zidentyfikowane jako ostra psychoza, ale dla którego nie ustalono jes...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Kryteria diagnostyczne FEP wg klasyfikacji DSM-5 i ICD-11

W klasyfikacjach DSM-5 i ICD-11 brak odrębnych kryteriów diagnostycznych dla zaburzeń psychotycznych w populacji dzieci i młodzieży. Oznacza to, że diagnozę [...]

Trudności diagnostyczne w populacji dzieci i młodzieży

Manifestacja kliniczna i przebieg FEP zależą od fazy rozwojowej, w jakiej znajduje się pacjent. Spektrum objawów z jednej strony sięga różnorodnych, [...]

Diagnozowanie zaburzeń psychotycznych u dzieci i młodzieży

Okres nieleczonej psychozy (DUP – duration of untreated psychosis) definiuje się jako przedział czasu od manifestacji pierwszych objawów psychotycznych do początku [...]

Postępowanie w fazie prepsychotycznej

Wyróżnia się kilka podejść w opisie stanów prodromalnych. Kryteria stanów ultrawysokiego ryzyka psychozy (UHR – ultra high risk criteria for psychosis) [...]

Postępowanie w fazie ostrej

Leczenie pacjenta powinno odbywać się w modelu partnerskim, dostosowanym do poziomu jego rozwoju intelektualnego i emocjonalnego, w atmosferze nadziei i optymizmu13,19,20. [...]

Zapobieganie nawrotom

Objawy FEP ustępują u większości pacjentów po wdrożeniu leczenia, ale odsetek nawrotów jest wysoki. Pojawienie się kolejnego epizodu niemal zawsze zwiastują [...]

Miejsce leczenia FEP w systemie opieki psychiatrycznej dla dzieci i młodzieży

Pacjent z FEP może zetknąć się z pracownikami i jednostkami ochrony zdrowia na wszystkich poziomach referencyjnych nowego systemu psychiatrii dzieci i [...]

Rokowanie

Wobec różnorodności manifestacji klinicznych FEP rokowanie w tym zaburzeniu jest trudne do przewidzenia. Z pewnością wczesne wykrycie FEP i wdrożenie różnorodnych [...]

Do góry