Egzamin z interny

Egzamin z interny
Repetytorium nie tylko dla zdających

Py­ta­nia i ko­men­ta­rze opra­co­wał: lek. Prze­my­sław Ży­ciń­ski

Klinika Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych, Samodzielny Publiczny Centralny Szpital Kliniczny ŚUM, Katowice

Do­bre przy­go­to­wa­nie się do eg­za­mi­nu spe­cja­li­za­cyj­ne­go z tak ob­szer­ne­go dzia­łu me­dy­cy­ny, ja­kim są cho­ro­by we­wnętrz­ne, jest za­da­niem trud­nym. Na eg­za­mi­nach zda­rza­ją się py­ta­nia do­ty­czą­ce za­gad­nień, w przy­pad­ku któ­rych ko­niecz­na jest zna­jo­mość naj­now­szych pu­bli­ka­cji, gdyż wie­dza pod­ręcz­ni­ko­wa nie da­je pew­no­ści wy­bo­ru pra­wi­dło­wej od­po­wie­dzi. Waż­ne jest jed­nak nie tyl­ko przy­swa­ja­nie sta­le ak­tu­ali­zo­wa­nej wie­dzy, lecz tak­że umie­jęt­ność roz­wią­zy­wa­nia te­stów. Chcąc po­móc czy­tel­ni­kom w do­brym przy­go­to­wa­niu się do spraw­dzia­nu, co mie­siąc pu­bli­ku­je­my py­ta­nia te­sto­we, któ­rych for­ma jest bar­dzo zbli­żo­na do py­tań eg­za­mi­na­cyj­nych. Przy każ­dym z py­tań za­miesz­cza­my kon­sul­to­wa­ny przez wy­bit­ne­go spe­cja­li­stę opis, któ­ry po­wi­nien po­zwo­lić na zna­le­zie­nie pra­wi­dło­wej od­po­wie­dzi. Za­gad­nie­nia, do któ­rych uło­żo­ne są py­ta­nia, zo­sta­ły na­de­sła­ne przez czy­tel­ni­ków. Pro­po­zy­cje ko­lej­nych te­ma­tów, któ­re zda­niem Pań­stwa war­to za­mie­ścić w re­pe­ty­to­rium, pro­si­my nad­sy­łać na ad­res: re­pe­ty­to­rium@me­di­cal­-tri­bu­ne.pl

1. Wskaż praw­dzi­we stwier­dze­nia do­ty­czą­ce prze­wle­kłej bia­łacz­ki szpi­ko­wej:

A. Sta­no­wi oko­ło 60% bia­ła­czek u do­ro­słych

B. Pierw­szym ob­ja­wem cho­ro­by mo­że być pria­pizm

C. Po­więk­sze­nie wą­tro­by i śle­dzio­ny stwier­dza się u 30% cho­rych w chwi­li roz­po­zna­nia

D. Cha­rak­te­ry­zu­je się obec­no­ścią chro­mo­so­mu Phi­la­del­phia

E. Ak­tyw­ność fos­fa­ta­zy za­sa­do­wej gra­nu­lo­cy­tów naj­czę­ściej jest zwięk­szo­na


Wy­bierz ze­staw pra­wi­dło­wych od­po­wie­dzi:

1. ABC­DE, 2. BCD, 3. ACE, 4. ABC, 5. BCE


Prze­wle­kła bia­łacz­ka szpi­ko­wa na­le­ży do ze­spo­łów mie­lo­pro­li­fe­ra­cyj­nych. Isto­tą cho­ro­by jest klo­nal­ny roz­rost zmie­nio­nej no­wo­two­ro­wo mul­ti­po­ten­cjal­nej ko­mór­ki ma­cie­rzy­stej szpi­ku. Prze­wle­kła bia­łacz­ka szpi­ko­wa sta­no­wi ok. 20-25% wszyst­kich bia­ła­czek u do­ro­słych. W więk­szo­ści przy­pad­ków etio­lo­gia cho­ro­by nie jest zna­na, a je­dy­nym udo­wod­nio­nym czyn­ni­kiem etio­lo­gicz­nym jest pro­mie­nio­wa­nie jo­ni­zu­ją­ce. Cho­ro­ba w fa­zie prze­wle­kłej prze­bie­ga skry­cie. U czę­ści cho­rych wy­stę­pu­je osła­bie­nie, uczu­cie zmę­cze­nia, utra­ta ma­sy cia­ła i ob­ja­wy leu­ko­sta­zy (za­bu­rze­nia wi­dze­nia i świa­do­mo­ści, bó­le gło­wy, a tak­że bo­le­sny wzwód prą­cia, któ­ry mo­że być pierw­szym ob­ja­wem cho­ro­by). W ba­da­niu fi­zy­kal­nym po­więk­sze­nie wą­tro­by i śle­dzio­ny stwier­dza się u ok. 30-40% cho­rych w chwi­li roz­po­zna­nia. W prze­wle­kłej bia­łacz­ce szpi­ko­wej do­cho­dzi do wza­jem­nej trans­lo­ka­cji ra­mion dłu­gich chro­mo­so­mów 9 i 22 z po­wsta­niem chro­mo­so­mu Phi­la­del­phia. Aty­po­wa po­stać cho­ro­by, bez trans­lo­ka­cji t(9;22), wy­stę­pu­je rzad­ko (<10%). W prze­wle­kłej bia­łacz­ce szpi­ko­wej ak­tyw­ność fos­fa­ta­zy za­sa­do­wej gra­nu­lo­cy­tów jest zmniej­szo­na, czę­sto bli­ska 0.


Kon­sul­ta­cja: prof. dr hab. med. Wie­sław Ję­drzej­czak

2. Któ­ra z wy­mie­nio­nych bak­te­rii jest naj­częst­szym czyn­ni­kiem etio­lo­gicz­nym bie­gun­ki po­dróż­nych?

1. Yer­si­nia en­te­ro­co­li­ti­ca

2. Vi­brio cho­le­rae

3. Esche­ri­chia co­li

4. Cam­py­lo­bac­ter je­ju­ni

5. Sal­mo­nel­la en­te­ri­ti­dis


Bie­gun­ka po­dróż­nych to naj­częst­sze scho­rze­nie wy­stę­pu­ją­ce wśród osób wy­jeż­dża­ją­cych, zwłasz­cza do kra­jów o ni­skim po­zio­mie hi­gie­ny. Jest ze­spo­łem ob­ja­wów kli­nicz­nych spo­wo­do­wa­nych za­ka­że­niem prze­wo­du po­kar­mo­we­go, a naj­waż­niej­szym czyn­ni­kiem ry­zy­ka po­ja­wie­nia się bie­gun­ki jest do­ce­lo­wy kraj po­dró­ży. Cho­ro­ba prze­waż­nie trwa krót­ko i ustę­pu­je sa­mo­ist­nie. Naj­częst­szym pa­to­ge­nem po­wo­du­ją­cym bie­gun­kę po­dróż­nych jest Esche­ri­chia co­li, zwłasz­cza szcze­py en­te­ro­tok­sycz­ne i rza­dziej en­te­ro­agre­ga­cyj­ne. In­ne roz­po­wszech­nio­ne drob­no­ustro­je wy­wo­łu­ją­ce bie­gun­kę to: Cam­py­lo­bac­ter, Sal­mo­nel­la, Shi­gel­la, Vi­brio, ro­ta­wi­ru­sy, no­ro­wi­ru­sy, Giar­dia lam­blia i En­ta­mo­eba hi­sto­ly­ti­ca. Za­po­bie­ga­nie cho­ro­bie po­le­ga na uni­ka­niu po­kar­mów i wo­dy z nie­zna­ne­go źró­dła, pi­ciu wo­dy bu­tel­ko­wa­nej oraz my­ciu rąk przed każ­dym po­sił­kiem i przy­go­to­wy­wa­niem po­traw. Sto­so­wa­nie pro­fi­lak­ty­ki an­ty­bio­ty­ko­wej jest kon­tro­wer­syj­ne.


Kon­sul­ta­cja: prof. dr hab. med. Piotr Za­bo­row­ski

Do góry