Sympozjum: diabetologia

prof. dr hab. med. Ida Kinalska

Klinika Endokrynologii, Diabetologii i Chorób Wewnętrznych AM, Białystok

Na wstępie pragnę napisać, że współpraca z czasopismem „Medycyna po Dyplomie” daje mi ogromną satysfakcję. Redakcja trzyma rękę na pulsie i zawsze dobiera aktualne i ważne tematy. Sympozja z dziedziny diabetologii pozwalają czytelnikom być w centrum najważniejszych zdarzeń naukowych, zapoznawać się z najistotniejszymi nowościami diagnostycznymi i terapeutycznymi. Tak jest i teraz.

W sympozjum poświęconym diabetologii przedstawiamy trzy najistotniejsze prace, które stały się ostatnio przedmiotem żywej dyskusji.

Najgorętsze kontrowersje budzi wśród diabetologów zespół metaboliczny. Co to jest i o co tu chodzi - pytają uczeni. Kwestionują jego przydatność kliniczną i kryteria diagnostyczne. Podważają rolę insulinooporności jako wspólnego czynnika patogenetycznego, to znaczy kompilację czynnikow ryzyka choroby niedokrwiennej serca. Ten problem komentują nasi najwybitniejsi znawcy tematu. Ja zastrzegam sobie jednak prawo do wypowiedzenia własnego zdania. Jestem za rozpoznawaniem zespołu metabolicznego czy też kardiometabolicznego. Nie jest zresztą ważne, jak go nazwiemy. Ważne, by wiedzieć, u kogo należy go podejrzewać i jak zapobiegać różnym jego składowym , aby zmniejszyć ryzyko choroby niedokrwiennej serca, która nadal jest największym zagrożeniem.

Drugi z przedstawianych artykułów pt. „Leki hipotensyjne a insulinowrażliwość i rozwój cukrzycy” porusza kolejny temat, wokół którego od co najmniej dwóch dziesięcioleci trwa dyskusja: jak leki hipotensyjne wpływają na rozwój cukrzycy i metabolizm węglowodanów. Nadciśnienie tętnicze to jeden z klasycznych potwierdzonych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Nadciśnienie tętnicze występuje u 60-70% chorych z cukrzycą. Leczenie hipotensyjne pacjentów bez cukrzycy z nadciśnieniem tętniczym pogarsza natomiast metabolizm glukozy i może być czynnikiem przyspieszającym rozwój cukrzycy. Dużo zależy od mechanizmu działania leku hipotensyjnego. Badanie UKPDS udowodniło niezbicie, że pacjenci z cukrzycą odnoszą większe korzyści z leczenia hipotensyjnego niż z leczenia hipoglikemizującego jeśli chodzi o twarde punkty końcowe. Nasi komentatorzy pomogą Państwu zgłębić to zagadnienie.

Ostatni tekst poświęcony jest dyslipidemii w cukrzycy typu 2. Nieprawidłowy profil lipidowy w cukrzycy, charakteryzujący się wzrostem stężenia triglicerydów, spadkiem stężenia frakcji HDL i wzrostem LDL, tzw. profil aterogenny, jest głównym czynni...