prof. dr hab. n. med. Adam Stępień

Szanowni Państwo!

Jesień jest czasem wielu zjazdów i konferencji zarówno krajowych, jak i międzynarodowych. Wielu z Państwa aktywnie uczestniczy w tych spotkaniach, zapoznając się z najnowszymi wynikami badań oraz opiniami i doświadczeniami innych kolegów. W tle rozważań naukowych pozostają nasze codzienne problemy z rozliczaniem procedur medycznych wykonywanych u chorych, zwłaszcza tych wysokokosztowych, nieuwzględnianych przez świadczeniodawców.

Tej jesieni na wszystkich konferencjach bez wątpienia nadal dominują zagadnienia związane ze stwardnieniem rozsianym i bólami głowy. Jest to związane z wprowadzaniem nowych leków do terapii. W tym numerze naszego pisma skupiliśmy się jednak na innych zagadnieniach klinicznych, o których na wspomnianych konferencjach mówi się nieco mniej. Pamiętamy entuzjazm sprzed lat, kiedy wprowadzano do terapii pierwsze leki – inhibitory esterazy acetylocholinowej, a następnie memantynę – które miały modyfikować przebieg choroby Alzheimera. Dziś entuzjazm nasz znacznie osłabł i wiemy, że skuteczność tych leków jest mocno ograniczona. Mogą one być pomocne w leczeniu jedynie we wczesnej fazie choroby. Niemniej z praktyki klinicznej wiemy, że część chorych z otępieniem naczyniowym odnosi korzyść po ich zastosowaniu. W sumie jednak nasze możliwości oddziaływania na spowolnienie procesów zwyrodnieniowych zachodzących w układzie nerwowym są znikome.

W tym numerze „Neurologii po Dyplomie” dr hab. n. med. Małgorzata Gaweł z Kliniki Neurologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego wyczerpująco przedstawia aktualny stan badań nad leczeniem choroby Alzheimera oraz możliwości leczenia objawowego i leczenia oddziałującego na zjawiska patogenetyczne zachodzące w tej chorobie. W drugim artykule o pokrewnej tematyce dr hab. n. o zdr. Emilia J. Sitek i dr n. med. Bogna Brockhuis przeprowadzają analizę kliniczną zwyrodnienia korowo-podstawnego i różnicują objawy zespołu korowo-podstawnego z chorobą Alzheimera. Problem jest niezmiernie trudny i wymaga współpracy oraz analizy objawów z neuropsychologiem klinicznym. Zwieńczeniem tej tematyki są przygotowane dla pacjenta materiały informacyjne o otępieniu.

W kolejnym artykule podjęta została tematyka dotycząca zastosowania badań genetycznych w diagnostyce neurologicznej. Badania te mają już wysoką pozycję w naszej drabinie diagnostycznej, choć w wielu przypadkach nadal ich dodatnie wyniki nie przekładają się na skuteczność leczenia. Szybki postęp nauk neurobiologicznych może skutkować wprowadzeniem nowych terapii, co już nastąpiło w leczeniu rdzeniowego zaniku mięśni u dzieci.

Nie mniej interesujące są pozostałe doniesienia, które Państwu serdecznie polecamy.