Opieka nad pacjentem ze schizofrenią w dobie post-COVID – jak wrócić do standardu?

Stosunkowo wysoka dostępność szczepień przeciwko COVID-19 oraz spadające współczynniki zachorowań dają nadzieję na powrót do rzeczywistości medycznej sprzed pandemii.

Ograniczony dostęp do opieki psychiatrycznej, a w niektórych obszarach jej brak wynikający np. z przekształcania oddziałów opieki psychiatrycznej w oddziały zakaźne, wstrzymanie form terapii grupowych oraz społeczny lockdown w minionym roku znacznie pogorszyły sytuację pacjentów ze schizofrenią. W czasie pandemii niektórzy z nich zaprzestali leczenia farmakologicznego, a większość chorych w praktyce nie miała możliwości leczenia pozafarmakologicznego. W wielu przypadkach pandemia spowodowała więc znaczące pogorszenie stanu osób cierpiących na schizofrenię i w okresie jej wygasania musimy mierzyć się z zastanymi, negatywnymi konsekwencjami.

Dodatkowo perspektywa ponownego zwiększenia liczby zachorowań na COVID-19 w kolejnych sezonach infekcyjnych wymaga opracowania długoterminowych rozwiązań, które zabezpieczą pacjentów przed potencjalnymi dalszymi ograniczeniami dostępu do opieki medycznej. W związku z tym obecnie należy dążyć do realizacji programu opieki środowiskowej w jak największym stopniu, zwiększenia możliwości stosowania nowoczesnych leków o przedłużonym działaniu, dzięki czemu pacjenci rzadziej potrzebowaliby hospitalizacji, a co za tym idzie – byliby mniej narażeni na negatywne skutki wynikające z braku takiej możliwości.