Starzenie się populacji jest ogólnoświatowym zjawiskiem. Liczba osób w podeszłym wieku stale rośnie, wzrasta także liczba pacjentów cierpiących na otępienie. W powszechnej świadomości dominuje pogląd, że starzenie się jest nieuchronnie związane z otępieniem. Równie częste jest przekonanie, że objawy typowe dla początkowych stadiów otępienia, takie jak zapominanie o bieżących wydarzeniach, trudności w wykonywaniu złożonych czynności czy gubienie się w przestrzeni, są typowe dla fizjologicznych zmian związanych z procesem starzenia.

Ten brak wiedzy o naturze otępienia, który dotyczy zarówno pacjentów oraz ich rodzin, jak i niektórych lekarzy, przyczynia się do nieprawidłowych rozpoznań, a także znacznego wydłużenia czasu od pierwszych objawów do sformułowania właściwej diagnozy¹ i wdrożenia odpowiedniego leczenia².