Operowana 60-letnia kobieta doznała dwa lata temu złamania rzepki. W wyniku leczenia operacyjnego kość zrosła się bez istotnych powikłań, doszło jednak do uszkodzenia pokrywy chrzęstnej w obrębie części anatomicznie obciążanej rzepki. Różne formy terapeutyczne obejmujące: artroskopię, mikrozłamania, nawiercenia ognisk uszkodzenia, komórki macierzyste, leki i rehabilitacja, nie przyniosły efektów. Pacjentka nie mogła się swobodnie poruszać, a każdy ruch powodował silny ból. Ostateczną metodą leczenia tego typu uszkodzeń była inwazyjna metoda endoprotezoplastyki kolana.

– Niestety, w przypadku tej pacjentki próby rekonstruowania chrząstki za pomocą typowo biologicznych metod nie powiodłyby się, została bowiem zmieniona cała architektonika rzepki pod względem kostnym i chrzęstnym. Uznałem, że rozwiązaniem jest inn...