Brodawczak odwrócony jest nowotworem łagodnym, a jednocześnie sprawiającym dużo problemów w obrębie nosa i zatok przynosowych. Objawy kliniczne brodawczaka odwróconego nie są charakterystyczne i zasadniczo nie różnią się od objawów przewlekłych zmian zapalnych nosa i zatok przynosowych.

Nowotwór ten wyrasta z pozostałości błony Schneidera, występującej w rozwoju embrionalnym, położonej na granicy nosa i zatok przynosowych. Nowotworowo zmieniony nabłonek wrasta w głąb podścieliska w postaci palczastych wypustek, co dało opisową nazwę „brodawczak odwrócony”. Miejscowo agresywny wzrost powoduje duże trudności z doszczętnym usunięciem nowotworu i stosunkowo częste wznowy guza.[1,2]

Tomografia komputerowa nie daje charakterystycznego obrazu w przypadkach brodawczaka odwróconego. W przypadkach podejrzenia penetracji guza poza nos i zatoki przynosowe lepszą metodą oceny jego rozległości jest badanie rezonansu magnetycznego. Ostateczne rozpoznanie potwierdza jedynie badanie histopatologiczne. Nie ma rozbieżności co do sposobu leczenia brodawczaka odwróconego – jest wyłącznie operacyjne.[3,4]

Celem pracy było przedstawienie przypadku chorej z brodawczakiem odwróconym zlokalizowanym w sitowiu tylnym i penetrującym do zatoki klinowej z częściową destrukcją jej ścian.