W codziennej praktyce dermatologicznej często stwierdza się zakażenia w obrębie aparatu paznokciowego. Większość z nich stanowią powierzchowne infekcje grzybicze płytki paznokciowej. Wyróżnia się infekcje dermatofitowe i niedermatofitowe. Dermatofity z rodzaju Trichophyton są czynnikiem etiologicznym ponad 90% onychomykoz¹. Zakażenia płytki wywołane przez pleśnie (zwłaszcza przez gatunki Scopulariopsis brevicaulis, Acremonium sp., Fusarium sp.) i drożdże (Candida sp.) należą do rzadkości. Prawidłowe określenie czynnika etiologicznego jest możliwe po wykonaniu badania mykologicznego, którego wynik pozwala na zastosowanie terapii celowanej. Niezależnie od czynnika etiologicznego zakażeniu grzybiczemu często towarzyszą zmiana barwy, hipertrofia oraz nadmierna ­kruchość płytki paznokciowej. Może również dojść do ­onycholizy².

Zdecydowanie rzadziej występują infekcje bakteryjne, wśród których najpowszechniejszą jest zespół zielonych paznokci wywołany przez pałeczkę ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa). Infekcja rozwija się najczęściej, gdy występuje onycholiza związana z przebiegiem chorób dermatologicznych (np. łuszczycy) lub pourazowe oderwanie płytki od łożyska³.

Znaczna hipertrofia lub odwarstwienie płytki paznokciowej utrudniają penetrację leków do przestrzeni podpaznokciowej, uniemożliwiając leczenie miejscowe z wykorzystaniem lakierów do paznokci. Leczeniem z wyboru jest wówczas zastosowanie ogólnoustr...

Wydaje się, że pomocnym rozwiązaniem w terapii chorób paznokci może być mechaniczne zniszczenie płytki przed rozpoczęciem właściwego leczenia przyczynowego. Dawniej w przypadku znacznego pogrubienia płytki paznokciowej w przebiegu infekcji grzybic...