Temat numeru

Leczenie operacyjne raka jelita grubego i odbytnicy

lek. Jakub Kropieniewicz

prof. dr hab. n. med. Zbigniew Lorenc

Oddział Kliniczny Chirurgii Ogólnej, Kolorektalnej i Urazów Wielonarządowych, Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 5 im. św. Barbary – Centrum Urazowe w Sosnowcu, Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach

Adres do korespondencji:

lek. Jakub Kropieniewicz

Oddział Kliniczny Chirurgii Ogólnej, Kolorektalnej i Urazów Wielonarządowych,

Wojewódzki Szpital Specjalistyczny nr 5 im. św. Barbary – Centrum Urazowe

pl. Medyków 1, 41-200 Sosnowiec

e-mail: kuba.kropieniewicz@gmail.com

  • Omówienie najważniejszych technik operacyjnych: całkowitego wycięcia krezki okrężnicy (CME) i całkowitego wycięcia mezorektum (TME)
  • Zastosowanie leczenia skojarzonego u chorych na nowotwory jelita grubego oraz odbytnicy
  • Techniki małoinwazyjne w chirurgii nowotworów jelita grubego

Epidemiologia

Według danych Krajowego Rejestru Nowotworów rak jelita grubego i rak odbytnicy stanowią w Polsce u mężczyzn 12,2% oraz u kobiet 10,1% wszystkich zachorowań na nowotwory złośliwe. Rocznie w Polsce notuje się 18 500-19 000 nowych przypadków. Według prognoz liczba ta w 2030 roku może wzrosnąć do 27 000.

Nowotwory złośliwe jelita grubego powodują 12% zgonów nowotworowych, co przekłada się na ponad 11 000 przypadków rocznie. W 2010 roku współczynnik umieralności w Polsce był istotnie wyższy niż średni dla państw członkowskich Unii Europejskiej. Wskaźnik przeżyć 5-letnich jest w naszym kraju niższy o ponad 10% od średniej europejskiej. Wyniki leczenia w Polsce są nadal gorsze od wyników uzyskiwanych w takich krajach, jak m.in. Czechy, Łotwa, Litwa czy Estonia1-3.

Nowotwory jelita grubego stanowią poważny problem epidemiologiczny, któremu przeciwdziałać można edukacją społeczeństwa i szeroką popularyzacją badań przesiewowych.

Diagnostyka

Zachorowania na raka jelita grubego w znacznej większości występują sporadycznie (75% ogółu przypadków), bez związku z czynnikami genetycznymi, 20% zachorowań przebiega u osób z dodatnim wywiadem rodzinnym w kierunku raka jelita grubego, natomiast zespoły genetyczne (zespoły polipowatości, zespół Lyncha) odpowiadają za 5% wszystkich raków odbytnicy i okrężnicy. W 85% przypadków raki sporadyczne rozwijają się na podłożu łagodnych polipów (najczęściej gruczolaków), a w 15% mogą powstawać na podłożu niezmienionej błony śluzowej (tzw. raki powstałe de novo). Rak jelita grubego lokalizuje się: w odbytnicy (30-50%), esicy (15-20%), wstępnicy (14%), poprzecznicy (9%) i zstępnicy (6%)3.

Objawy raka jelita grubego zależą od jego zaawansowania oraz lokalizacji. Do najczęstszych należą: krwawienia utajone lub jawne, bóle brzucha, zmiana rytmu wypróżnień, często utrata masy ciała, a w 6% przypadków pierwszym objawem jest niedrożność przewodu pokarmowego. Popularyzacja badań przesiewowych pozwala na zdiagnozowanie nowotworu w fazie przedklinicznej, gdy nie daje on jeszcze symptomów.

Złotym standardem diagnostycznym jest kolonoskopia. Jest ona najważniejszym badaniem, które pozwala na ocenę całego jelita grubego, wykrycie guza z pobraniem wycinków i określeniem jego lokalizacji. Umożliwia także stwierdzenie obecności zmian syn...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Leczenie

Leczenie chirurgiczne raka okrężnicy opiera się na usunięciu fragmentu jelita wraz z guzem i krezką, w której biegną zaopatrujące go naczynia krwionośne, limfatyczne oraz [...]

Leczenie przerzutów

Najczęstszym miejscem występowania przerzutów raka jelita grubego jest wątroba. Choroba może także szerzyć się do płuc, otrzewnej, mózgu, kości i innych narządów. [...]

Metody małoinwazyjne

Techniki małoinwazyjne znajdują coraz szersze zastosowanie w chirurgii nowotworów jamy brzusznej, a ich zalety są doskonale znane. Należą do nich: krótszy czas hospitalizacji, [...]

Podsumowanie

Postępowanie chirurgiczne to najważniejsza metoda leczenia raka jelita grubego i odbytnicy. Należy je indywidualizować, opierając się na obowiązujących wytycznych, a prawidłowo wykorzystane techniki [...]

Do góry