Charakterystyczne objawy
Zespół larwy skórnej wędrującej
Lek. Karolina Kozicka
Dr n. med. Paweł Brzewski
Dr n. med. Andrzej Jaworek
Prof. dr hab. med. Anna Wojas-Pelc
Zespół larwy skórnej wędrującej (ang. cutaneous larva migrans – CLM) jest chorobą rzadko spotykaną. Najczęściej dotyczy osób, które powróciły z podróży do egzotycznych krajów. Do zarażenia dochodzi przez kontakt z zanieczyszczoną odchodami psów lub kotów glebą lub piaskiem. Dominującym objawem są serpentynowato ułożone rumieniowe tunele zlokalizowane głównie na kończynach dolnych z towarzyszącym uporczywym świądem. W terapii stosuje się leki przeciwpasożytnicze oraz leczenie zewnętrzne.
Przypadek pierwszy
Do poradni dermatologicznej zgłosiła się 27-letnia kobieta z powodu swędzących zmian skórnych na prawym pośladku. Pacjentka podawała, że zmiana pojawiła się ok. 5 tygodni wcześniej, podczas pobytu w Tajlandii. Początkowo sądziła, że została pogryziona przez komary, jednak kiedy zmiana długo nie ustępowała, powiększała się i nasilały się dolegliwości świądowe, postanowiła szukać pomocy lekarskiej. W czasie wizyty w badaniu fizykalnym stwierdzono na pośladku prawym serpentynowato ułożony korytarz barwy czerwonej (ryc. 1, 2). W podstawowych badaniach laboratoryjnych stężenie eozynofili w górnej granicy normy, poza tym bez zmian. Na podstawie wywiadu oraz obrazu klinicznego postawiono rozpoznanie larwy skórnej wędrującej i zastosowano albendazol w dawce 400 mg (1 tabletka) przez trzy dni oraz miejscową krioterapię ciekłym azotem, uzyskując poprawę stanu miejscowego. Podczas wizyty kontrolnej stwierdzono grudkę, która wytworzyła się w pobliżu miejsca, gdzie stosowano krioterapię. Zastosowano maść recepturową, złożoną z czerwonego siarczku rtęci oraz siarki. Podczas kolejnej wizyty kontrolnej uzyskano całkowite ustąpienie zmian skórnych.
