Nadpotliwość (hiperhydroza) występuje u ok. 4-5% populacji światowej. Pierwotna hiperhydroza jest prawie zawsze obustronna i ograniczona do określonych okolic ciała, takich jak doły pachowe, dłonie, podeszwy, twarz i owłosiona skóra głowy. Najczęściej problem dotyczy dołów pachowych. Nadpotliwość może mieć negatywny wpływ na życie zawodowe i osobiste, a także na zdrowie psychiczne osób nią dotkniętych. W leczeniu I rzutu stosuje się zwykle sole glinu i kwas taninowy. Wykorzystywane są także doustne leki antycholinergiczne (ich zastosowanie ograniczają jednak skutki uboczne), botoks, jonoforeza i zabiegi chirurgiczne. Mimo różnych możliwości terapii wielu pacjentów nie jest usatysfakcjonowanych jej efektami.