Kłykciny kończyste (łac. condylomata acuminata) to zmiany występujące głównie w okolicy anogenitalnej, które stwierdza się u ok. 1% populacji ogólnej. Mają związek z infekcją wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV – human papillomavirus), najczęściej typami 6 i 11. Do większości zakażeń dochodzi podczas kontaktów seksualnych. W leczeniu kłykcin kończystych stosuje się metody zachowawcze i zabiegowe. Często są one łączone^1-4.

Opis przypadku

Na Oddział Dermatologiczny Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Elblągu zgłosił się 29-letni chory w celu leczenia rozległych zmian zlokalizowanych głównie w okolicy anogenitalnej. Pacjent zaobserwował pojawienie się wykwitów mniej więcej pół roku wcześniej. Towarzyszyły im dolegliwości bólowe, świąd i uczucie pieczenia. Ze względu na trudności w defekacji chory unikał spożywania posiłków. Pacjent był osłabiony, miał trudności z przyjmowaniem pozycji siedzącej. Do tej pory stosował miejscowe leczenie podofilotoksyną, mupirocyną, maścią cynkową, nie uzyskując jednak poprawy klinicznej.

Podczas zbierania wywiadu lekarskiego chory poinformował o dodatkowych obciążeniach, a mianowicie o niewydolności serca, przebyciu operacji z powodu wady wrodzonej serca (transpozycja wielkich pni tętniczych) oraz appendektomii wykonanej w przeszłości, a także o nikotynizmie. Ponadto w dokumentacji medycznej znaleziono adnotację o obecności w surowicy pacjenta antygenu wirusa zapalenia wątroby typu B (HbsAg). Chory nie przyjmował żadnych leków przewlekle, w ostatnim czasie stosował jedynie doraźnie leki przeciwbólowe. Negował homoseksualizm i twierdził, że ostatni kontakt seksualny z kobietą miał przed czterema laty (genitalno-genitalny, manualno-genitalny, oralno-genitalny).

W badaniu fizykalnym stwierdzono rozległe brodawkowate zmiany w okolicy odbytu (ryc. 1), wykwity grudkowo-hiperkeratotyczne w obrębie żołędzi prącia, napletka, moszny oraz ud (ryc. 2A, B), klinicznie odpowiadające kłykcinom kończystym, a ponadto widoczne były blizny pooperacyjne.

W wynikach badań laboratoryjnych krwi zaobserwowano obniżenie liczby krwinek czerwonych i limfocytów, hiponatremię, hipochloremię, obecność leukocytów oraz urobilinogenu w moczu (ryc. 3-5), a także dodatni antygen HBs (ryc. 6). W dostarczonej dokumentacji medycznej odnaleziono wynik badania w kierunku zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności – HIV (ujemny). Badanie elektrokardiograficzne (EKG) uwidoczniło nadkomorowe zaburzenia rytmu.