Poprawa czynności skurczowej następuje najczęściej do 4 tygodni od uzyskania kontroli rytmu.

Rokowanie

Skuteczne opanowanie szybkich rytmów poprawia funkcję serca. W części przypadków normalizacja jest całkowita. W przypadkach z długotrwałą tachyarytmią lub gdy mięsień sercowy jest uszkodzony poprawa może być jedynie częściowa. Osoby, u których leczenie TIC zakończyło się powodzeniem, są narażone na cięższy przebieg choroby i zwiększone ryzyko nagłego zgonu w razie nawrotu arytmii, a część z nich ze względu na przetrwałą niekorzystną przebudowę serca często wymaga przewlekłego leczenia lekami beta-adrenolitycznymi i inhibitorami konwertazy angiotensyny, aby zahamować ten proces [18,19].

Podsumowanie

Tachykardiomiopatia jest odwracalną postacią kardiomiopatii rozstrzeniowej i niewydolności serca wywołaną nadkomorowymi i komorowymi zaburzeniami rytmu. Należy ją podejrzewać u chorych z niewyjaśnioną dysfunkcją skurczową i szybkimi rytmami serca. Podstawą leczenia jest usunięcie arytmii lub kontrola rytmu, co prowadzi do stosunkowo szybkiej poprawy lub normalizacji funkcji serca.

Piśmiennictwo

1. Elliot P, Andersson B, Arbustini E, et al. Classification of the cardiomyopathies: a position statement from the European Society of Cardiology working group on myocardial and pericardial diseases. Eur Heart J 2008; 29: 270-276.

2. Kasper EK, Agema WR, Hutchins GM, et al. The causes of dilated cardiomyopathy: a clinicopathologic review of 673 consecutive patients. J Am Coll Cardiol 1994; 23 (3): 586-590.

3. Felker GM, Thompson RE, Hare JM, et al. Underlying causes and long-term survival in patients with initially unexplained cardiomyopathy. N Engl J Med 2000; 342: 1077-1084.

4. Redfield MM, Kay GN, Jenkins LS, et al. Tachycardia-related cardiomyopathy: a common cause of ventricular dysfunction in patients with atrial fibrillation referred for atrioventricular ablation. Mayo Clin Proc 2000; 75 (8): 790-795.

5. Umana E, Solares CA, Alpert MA. Tachycardia-induced cardiomyopathy. Am J Med 2003; 114: 51-55.

6. Sanchez C, Benito F, Moreno F. Reversibility of tachycardia-induced cardiomyopathy after radiofrequency ablation of incessant supraventricular tachycardia in infants. Br Heart J 1995;74: 332-333.

7. Grogan M, Smith HC, Gersh BJ, Wood DL. Left ventricular dysfunction due to atrial fibrillation in patients believed to have idiopathic dilated cardiomyopathy. Am J Cardiol 1992; 69: 1570-1573.

8. Shinbane JS, Wood MA, Jensen DN, et al. Tachycardia-induced cardiomyopathy: a review of animal models and clinical studies. J Am Coll Cardiology 1997; 29: 709-715.

9. Fenelon G, Wijns W, Andries E, Brugada P. Tachycardiomyopathy: mechanisms and clinical implications. Pacing Clin Electrophysiol 1996; 19: 95-106.

10. Maisel WH, Stevenson LW. Atrial fibrillation in heart failure: epidemiology, pathophysiology, and rationale for therapy. Am J Cardiol 2003; 91: 2D-8D.

11. Jeong YH, Choi KJ, Song JM, et al. Diagnostic approach and treatment strategy in tachycardia-induced cardiomyopathy. Clin Cardiol 2008; 31: 172-178.

12. Van Gelder IC, Crijns HS, Blanksma PK, et al. Time course of hemodynamic changes and improvement of exercise tolerance after cardioversion of chronic atrial fibrillation unassociated with cardiac valve disease. Am J Cardiol 1993; 72: 560-566.

13. Wyse DG, Waldo AL, DiMarco JP, et al. Atrial Fibrillation Follow-up Investigation of Rhythm Management (AFFIRM) Investigators. A comparison of rate control and rhythm control in patients with atrial fibrillation. N Engl J Med 2002; 347: 1825-1833.

14. Piccini JP, Lopes RD, Kong MH, et al. Pulmonary vein isolation for the maintenance of sinus rhythm in patients with atrial fibrillation: a meta-analysis of randomized, controlled trials. Circ Arrhythm Electrophysiol 2009; 2: 626-633.

15. Aliot EM, Stevenson WG, Almendral-Garrote JM, et al. EHRA/HRS Expert Consensus on Catheter Ablation of Ventricular Arrhythmias. Heart Rhythm 2009; 6: 886-933.

16. Blomström-Lundqvist C, Scheinman MM, et al. ACC/AHA/ESC guidelines for the management of patients with supraventricular arrhythmias. Circulation 2003; 108: 1871-909.

17. Camm AJ, Kirchhof P, Lip GY, et al. Guidelines for the management of atrial fibrillation: the Task Force for the Management of Atrial Fibrillation of the European Society of Cardiology (ESC). Europace 2010; 12: 1360-1420.

18. Watanabe H, Okamura K, Chinushi M, et al. Clinical characteristics, treatment, and outcome of tachycardia induced cardiomyopathy. Int Heart J 2008; 49 : 39-47.

19. Dandamudi G, Rampurwala AY, Mahenthiran J, et al. Persistent left ventricular dilatation in tachycardia-induced cardiomyopathy patients after appropriate treatment and normalization of ejection fraction. Heart Rhythm 2008; 5:1111-1114.

Do góry