Ostra niewydolność serca stanowi częsty powód przyjęć do szpitala i wymaga istotnych nakładów finansowych systemu opieki zdrowotnej. Postępowanie w przewlekłej niewydolności, bazujące na medycynie opartej na faktach (EBM – evidence-based medicine), zostało obszernie opisane w uaktualnionych wytycznych European Society of Cardiology (ESC) z 2016 r. We wspomnianym wydaniu wytycznych poświęcono również wiele uwagi postaci ostrej niewydolności serca (w literaturze określanej często angielskojęzycznym skrótem AHF – acute heart failure lub w starszych pracach ADHF – acute decompensated heart failure). Nie zmienia to faktu, iż w związku z ograniczoną liczbą badań randomizowanych, postępowanie w ostrej niewydolności serca opiera się głównie na opinii ekspertów i własnym doświadczeniu zespołu leczącego. Niejednokrotnie stanowi ono problem diagnostyczny i terapeutyczny.

Wprowadzenie

Ostra niewydolność serca stanowi częsty powód przyjęć do szpitala i wymaga istotnych nakładów finansowych systemu opieki zdrowotnej. Postępowanie w przewlekłej niewydolności, bazujące na medycynie opartej na faktach (EBM – evidence-based medicine), zostało obszernie opisane w uaktualnionych wytycznych European Society of Cardiology (ESC) z 2016 r. We wspomnianym wydaniu wytycznych poświęcono również wiele uwagi postaci ostrej niewydolności serca (w literaturze określanej często angielskojęzycznym skrótem AHF – acute heart failure lub w starszych pracach ADHF – acute decompensated heart failure). Nie zmienia to faktu, iż w związku z ograniczoną liczbą badań randomizowanych postępowanie w ostrej niewydolności serca opiera się głównie na opinii ekspertów i własnym doświadczeniu zespołu leczącego. Niejednokrotnie stanowi ono problem diagnostyczny i terapeutyczny.

Epidemiologia i skala problemu

Niewydolność serca (NS) występuje w społeczeństwie coraz powszechniej, co niewątpliwie ma związek z wydłużającym się czasem przeżycia w populacji ogólnej. Szacuje się, że obecnie dotyczy ona 26 mln osób na świecie. W Polsce na NS choruje ok. 0,8-1,0 mln ludzi. Rokowanie tych chorych jest złe, z czasem przeżycia krótszym niż osób z rakiem sutka, jelita grubego czy prostaty. Uważa się, że w krajach rozwiniętych 1 na 5 osób rozwinie NS w ciągu swojego życia.^1,2 W Stanach Zjednoczonych i Europie każdego roku przyjmuje się ponad 1 mln pacjentów z rozpoznaną po raz pierwszy NS, co stanowi ok. 1-2% przyjęć do szpitala.³

Niewątpliwie NS narasta z wiekiem – osoby do 50 r.ż. stanowią niewielki odsetek chorych, z kolei 80% pacjentów to osoby ≥65 r.ż.4 W ostatnich latach dokonał się znaczący postęp w diagnostyce i leczeniu NS, będący efektem coraz powszechniej stosowa...