Zespół takotsubo – aktualne spojrzenie na „kardiomiopatię” indukowaną stresem (część 2)

lek. Krzysztof Krawczyk1,2
dr n. med. Paweł Rostoff2
dr n. med. Aleksander Siniarski2
prof. dr hab. n. med. Zbigniew Kopański1
prof. dr hab. n. med. Jadwiga Nessler2

1Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum, Wydział Nauk o Zdrowiu, Zakład Ratownictwa Medycznego

2Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum, Instytut Kardiologii, Klinika Choroby Wieńcowej i Niewydolności Serca

Adres do korespondencji:

lek. Krzysztof Krawczyk

Uniwersytet Jagielloński – Collegium Medicum

Wydział Nauk o Zdrowiu

Zakład Ratownictwa Medycznego

ul. Michałowskiego 12, 31-126 Kraków

e-mail: krzysztof15.krawczyk@uj.edu.pl




  • Aktualne metody leczenia zespołu takotsubo
  • Możliwe powikłania wewnątrzszpitalne i odległe
  • Czynniki złego rokowania w zespole takotsubo


Ze względu na częstość występowania zespołu takotsubo zasady postępowania opierają się głównie na badaniach obserwacyjnych, eksperymentalnych, opisach przypadków i zostają ostatecznie uzgodnione na zasadzie opinii ekspertów (tab. 1)1-3. Ten fakt podkreślają sami autorzy aktualnych rekomendacji Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC – European Society of Cardiology) dotyczących zespołu takotsubo – Lyon i Ghadri3-5. Brakuje jednak wieloośrodkowych randomizowanych badań klinicznych, w związku z czym leczenie i profilaktyka rozwoju przewlekłej niewydolności serca w zespole takotsubo, zwłaszcza po pierwszym epizodzie choroby, wciąż budzi kontrowersje6.




Aktualne metody leczenia zespołu takotsubo

Terapia powinna opierać się przede wszystkim na ocenie prawdopodobieństwa rozpoznania zespołu takotsubo (szerzej opisanej w pierwszej części artykułu opublikowanej w numerze 6/2021 „Kardiologii po Dyplomie”)7 oraz stratyfikacji ryzyka przy przyjęciu do szpitala. Zgodnie z rekomendacjami Asocjacji Niewydolności Serca ESC u pacjentów wysokiego ryzyka (z frakcją wyrzutową lewej komory [LVEF – left ventricular ejection fraction] <45%) należy rozważyć włączenie3,4:

  • β-adrenolityków, zwłaszcza w ostrej fazie choroby przebiegającej bez wstrząsu kardiogennego, przy obecności zawężania w drodze odpływu lewej komory (LVOTO – left ventricular outflow tract obstruction; gradient >40 mmHg) lub towarzyszącej komorowej i nadkomorowej tachyarytmii (zwykle migotanie przedsionków)
  • inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACEI – angiotensin-converting enzyme inhibitors), szczególnie u pacjentów z podwyższonymi wartościami ciśnienia tętniczego lub z wywiadem nadciśnienia tętniczego.

Z uwagi na pogorszenie kurczliwości lewej komory niewynikające z niedokrwienia takie postępowanie (zbliżone do leczenia niewydolności serca) wydaje się częściowo uzasadnione, zwłaszcza w początkowym okresie choroby8. Jednak mimo istnienia takich p...

Leczenie pacjentów z obecną skrzepliną w koniuszku lewej komory (ryc. 1) nie jest jednoznacznie określone. Zdaniem części autorów należy stosować terapeutyczną dawkę heparyny drobnocząsteczkowej, a następnie kontynuować leczenie doustnym antykoagu...

Poza powikłaniem w postaci skrzepliny w lewej komorze u części chorych z zespołem takotsubo rozwija się migotanie przedsionków (AF – atrial fibrillation) – w czasie hospitalizacji lub tuż po wypisie. Przy podwyższonym ryzyku zatorowo-zakrzepowym (...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Powikłania i rokowanie

Zespół takotsubo może przebiegać od postaci bezobjawowej, poprzez umiarkowanie nasilone dolegliwości, aż do ciężkich klinicznie manifestacji, ze wstrząsem kardiogennym i istotnymi [...]

Podsumowanie

W świetle rosnącej wiedzy o zespole takotsubo konieczne wydaje się zwiększanie świadomości lekarzy dotyczącej tej choroby, z którą można się zetknąć [...]

Do góry