Hipertensjologia
Leki do zadań specjalnych
O blokerach kanału wapniowego (BKW) III generacji w leczeniu nadciśnienia tętniczego z dr n. med. Małgorzatą Koziarską-Rościszewską z Kliniki Nefrologii, Nadciśnienia Tętniczego i Medycyny Rodzinnej UM w Łodzi rozmawia Monika Stelmach
Jak dużym problemem epidemiologicznym jest nadciśnienie tętnicze?
1. Szacuje się, że na nadciśnienie tętnicze, definiowane jako ciśnienie tętnicze przekraczające 140/90 mmHg, choruje 30-45 proc. populacji, czyli co najmniej jedna trzecia Polaków. Liczba chorych rośnie wraz z wiekiem, co udowodniły badania prowadzone w ostatnich 20 latach. U osób powyżej 64. r.ż. odsetek ten wynosi aż 60 proc.
2. Niestety na przestrzeni lat ta tendencja się nie zmienia, wciąż jest dużo przypadków nadciśnienia, również u młodych ludzi, a nawet zdarza się u dzieci – w granicach 1-2 proc.
3. Nadciśnienie jest jednym z najbardziej obciążających czynników ryzyka jeśli chodzi o choroby sercowo-naczyniowe. Może też prowadzić do niewydolności nerek i odwrotnie – choroby nerek manifestują się zaburzeniami wartości ciśnienia tętniczego.
MT: Istnieje szereg leków na nadciśnienie: inhibitory konwertazy angiotensyny, sartany, β-adrenolityki, α-adrenolityki, diuretyki oraz antagoniści wapnia i inne. Dobór farmakoterapii to dziś dla lekarza duże wyzwanie.
Dr Małgorzata Koziarska-Rościszewska: W obrębie tych grup możemy stosować monoterapię albo terapie skojarzone. Dobór wynika z obrazu klinicznego, wieku pacjenta, chorób współistniejących oraz wartości ciśnienia, jakie chcemy uzyskać. Każdy przypadek jest inny. Dla lekarzy to olbrzymie wyzwanie, ale mają do dyspozycji wytyczne towarzystw naukowych. Posługując się algorytmami, lekarzowi łatwiej jest dobrać terapię, oczywiście indywidualizując zalecenia. Może się zdarzyć, że pacjent nie toleruje danej substancji albo w określonej sytuacji klinicznej lek jest przeciwwskazany, np. nie każdy można zastosować u kobiet w ciąży. Dlatego problem jest dwutorowy, z jednej strony dotyczy doboru leków, uwzględniającego wskazania, przeciwwskazania i indywidualną reakcję, z drugiej – stosowania się do zaleceń przez pacjenta (compliance).
W leczeniu nadciśnienia bardzo ważne są też niefarmakologiczne aspekty terapii, na które składają się: redukcja masy ciała, aktywność fizyczna, rzucenie palenia. Z mojej praktyki lekarskiej wynika, że modyfikacja stylu życia to jedno z trudniejszych zaleceń.
MT: Dlaczego jedynie u nielicznych pacjentów, mimo terapii, udaje się unormować wartości ciśnienia tętniczego?
M.K.-R.: Według badań tylko w przypadku 2-17 proc. osób z rozpoznanym nadciśnieniem tętniczym można mówić o sukcesie zastosowanej terapii, tzn. osiągnięciu wartości poniżej 140/90 mmHg. Na trudności z leczeniem składa się szereg przyczyn. Zacznijm...
