Najczęstszą przyczyną zaburzeń erekcji są zaburzenia krążenia, dlatego istotne jest określenie wskazań i przeciwwskazań do aktywności seksualnej i przyjmowania leków.

CELE ARTYKUŁU

Po przeczytaniu artykułu Czytelnik powinien umieć:

• wymienić czynniki ryzyka zaburzeń erekcji

• wymienić leki I rzutu stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji

• określić specyfikę seksualności mężczyzn w starszym wieku

Zaburzenia erekcji polegają na tym, że mężczyzna w sposób stały lub nawracający jest niezdolny do osiągnięcia i/lub utrzymania erekcji w stopniu wystarczającym do odbycia satysfakcjonującego stosunku seksualnego.¹ Zespoły ekspertów pracujące nad nową wersją klasyfikacji ICD-11 i DSM-V dyskutują nad tym, jakie przyjąć kryterium częstości występowania tego zaburzenia: w 75-50 czy 25% kontaktów seksualnych, i jaki czas jego występowania: 6 miesięcy czy miesiąc?

Piśmiennictwo poświęcone zaburzeniom erekcji jest bardzo obszerne. Od czasu wprowadzenia w 1998 r. syldenafilu ukazało się kilka tysięcy publikacji poświęconych rozpowszechnieniu, czynnikom ryzyka, etiologii, objawom i leczeniu tych zaburzeń. Wprowadzenie do badań diagnostycznych metod obrazowania mózgu, neurofizjologicznych, biochemicznych i psychologicznych umożliwiło poznanie złożonych uwarunkowań reaktywności erekcyjnej członka. W powstaniu erekcji uczestniczą ośrodkowy i obwodowy układ nerwowy, tlenek azotu, wiele neuroprzekaźników, hormonów, układ krążenia, bodźce psychiczne, czynniki sytuacyjne, partnerskie, kulturowe. U wielu mężczyzn zaburzenia erekcji są następstwem niewydolności komórek śródbłonka.²

W piśmiennictwie jako czynniki ryzyka zaburzeń erekcji najczęściej wymienia się:

• wiek – przyczyną zaburzeń erekcji są zmniejszenie zawartości kolagenu i włókien elastycznych w błonie białawej oraz zmniejszona zawartość włókien mięśni gładkich, przewlekłe zmiany niedokrwienne prowadzące do zmniejszenia zaopatrzenia tkanek w tlen, włóknienie ciał jamistych, obniżenie syntezy tlenku azotu w komórkach śródbłonka, zmniejszone stężenie testosteronu i androgenów nadnerczowych
• palenie tytoniu, które prowadzi do zaburzeń czynności komórek śródbłonka, wazodylatacji
• otyłość, która powoduje zmniejszenie wydzielania insuliny, spadek stężenia testosteronu, obciążenie wątroby, pogorszenie samooceny, skłonność do stanów depresyjnych
• zaburzenia lipidowe prowadzące do zwężenia światła naczyń
• mała aktywność ruchowa lub jej brak
• cukrzyca wiążąca się z uszkodzeniem włókien nerwowych, zmianami naczyniowymi, zaburzeniami lipidowymi, zmniejszeniem stężenia testosteronu
• nadciśnienie tętnicze i leki przeciwnadciśnieniowe.