Opis przypadku

Trzydziestoletni policjant pracujący w wydziale kryminalnym zgłosił się w trybie pilnym do gabinetu okulistycznego z powodu stopniowo pogarszającego się widzenia w lewym oku trwającego od około 1,5 miesiąca. W wywiadzie pacjent zgłosił podobny epizod, który wystąpił 6 miesięcy wcześniej i ustąpił samoistnie po kilku tygodniach; mężczyzna nie zgłosił się wtedy do lekarza. Dotychczas nie był leczony okulistycznie, nie nosił okularów, nie doznał żadnych urazów oczu. Pacjent nie cierpiał na choroby ogólne, nie przyjmował żadnych leków. Wywiad rodzinny zarówno ogólny, jak i okulistyczny był bez obciążeń.

Podczas badania stwierdzono: źrenice okrągłe, symetryczne, z prawidłową bezpośrednią i pośrednią reakcją na światło, ruchy oczu prawidłowe we wszystkich kierunkach, Vis OP 1,0 sc, Vis OL 0,3 sc, w tonometrii aplanacyjnej metodą Goldmanna ciśnienie w prawym oku 15 mmHg, w lewym 15 mmHg. W badaniu odcinka przedniego obojga oczu w lampie szczelinowej nie stwierdzono odchyleń od normy. Badanie dna prawego oka nie wykazało odchyleń od stanu prawidłowego, natomiast badanie dna lewego oka wykazało uniesienie siatkówki w rzucie plamki z widocznym płynem podsiatkówkowym. Tarcza nerwu wzrokowego była różowa, w poziomie dna, o ostrych granicach, c/d 0,2. W OCT plamki obojga oczu – w lewym oku w rzucie plamki stwierdzono występowanie surowiczego odwarstwienia siatkówki neurosensorycznej z dużą ilością płynu zlokalizowanego między siatkówką neurosensoryczną a nabłonkiem barwnikowym siatkówki (ryc. 1), w prawym oku obraz plamki był prawidłowy.

Pacjent został poinformowany, że w większości przypadków schorzenie ustępuje samoistnie. W związku z tym zaproponowano obserwację lub – alternatywnie ze względu na prawdopodobnie nawrotowy i długotrwały charakter choroby – włączenie leczenia doustnego eplerenonem. Mężczyzna podjął decyzję o poddaniu się leczeniu farmakologicznemu. Wobec braku przeciwwskazań włączono leczenie: eplerenon w dawce 25 mg raz dziennie przez tydzień, następnie 50 mg dziennie przez 3 miesiące. Kolejne kontrole w poradni okulistycznej odbyły się po 1,2 i 3 miesiącach. Płyn podsiatkówkowy ulegał stopniowemu wchłanianiu, a funkcja oka się poprawiała. Ostatecznie w 3 miesiącu obserwacji w OCT nie stwierdzono płynu podsiatkówkowego, jedynie niewielkie przegrupowania RPE, a pacjent odzyskał zadowalającą ostrość wzroku (Vis OL 0,9 sc).

Rozpoznanie

Centralna surowicza choroidoretinopatia oka lewego.

Centralna surowicza choroidoretinopatia