ŚWIĄTECZNA DARMOWA DOSTAWA od 20 grudnia do 8 stycznia! Zamówienia złożone w tym okresie wyślemy od 2 stycznia 2025. Sprawdź >
Soczewki wewnątrzgałkowe korygujące prezbiopię
mgr Justyna Pawłowska
- W niniejszym artykule omówiono rodzaje soczewek wewnątrzgałkowych (IOL – intraocular lens) stosowanych w korekcji prezbiopii. Przedstawiono ich charakterystykę oraz wady i zalety wynikające z ich stosowania. W artykule podkreślono, że wybór implantu nie jest oczywisty i wymaga dokładnej diagnostyki oraz poznania potrzeb wzrokowych pacjenta
Dostępny obecnie na rynku szeroki wybór sztucznych IOL osiągnięto dzięki dynamicznym, innowacyjnym postępom w medycynie. Kompleksowa diagnostyka oraz liczne precyzyjne pomiary parametrów oka przeprowadzane podczas badania kwalifikacyjnego do zabiegu refrakcyjnej wymiany soczewki (RLE – refractive lens exchange) umożliwiają wyliczenie mocy i wybór odpowiedniego implantu zapewniającego najlepsze możliwe widzenie, tak by sprostać oczekiwaniom każdego pacjenta prezbiopijnego, a nawet całkowicie uniezależnić jego życie od korekcji okularowej. Dobór odpowiedniego rodzaju IOL pozwala im osiągnąć większy komfort i lepszą jakość widzenia, a co za tym idzie – poprawę codziennego życia.
Soczewki wewnątrzgałkowe – poza przeznaczeniem dla chorych z zaćmą – znajdują zastosowanie również u osób prezbiopijnych, zmagających się z niewyraźnym widzeniem na różne odległości.
Prezbiopia
Prezbiopia to stan oka, w którym jego zdolność akomodacyjna zmniejsza się wraz z wiekiem. Wada ta wynika z naturalnego, fizjologicznego procesu starzenia się narządu wzroku. Pierwsze objawy z nią związane mogą pojawić się ok. 40 r.ż. i zwykle wcześniej będą zgłaszane przez osoby nadwzroczne. Pacjenci z krótkowzrocznością błędnie zakładają, że ich wada się zmniejszyła. Najczęstsze zauważane symptomy prezbiopii dotyczą stopniowo obniżającej się ostrości wzroku na odległości bliskie, zauważane zwykle podczas czytania czy pracy przy komputerze. Pojawiają się również bóle głowy, zmęczenie oczu, problem z wyostrzaniem obrazu podczas przerzucania wzroku z odległości dalekich na bliskie i odwrotnie, a także potrzeba stosowania światła o większej intensywności oraz konieczność odsuwania ręki podczas wykonywania czynności w bliży. Dzieje się tak dlatego, że wraz z wiekiem mięśnie wewnątrzgałkowe odpowiedzialne za zmianę kształtu soczewki w procesie akomodacji – spłaszczenie podczas patrzenia na obiekty położone w dali oraz uwypuklenie podczas obserwacji przedmiotów w bliży – słabną, a sama soczewka traci swą elastyczność1,2.
Metody korekcji prezbiopii
Najpowszechniejszymi metodami korekcji prezbiopii są okulary korekcyjne i soczewki kontaktowe. Poprawę ostrości widzenia można osiągnąć również dzięki procedurom rogówkowej chirurgii refrakcyjnej – laserowej korekcji wzroku lub wewnątrzgałkowej ch...
