Pulmonologia

Nagła duszność – płucna czy sercowa? Różnicowanie w przypadkach klinicznych

Dr n. med. Agata Dutkowska
Prof. dr hab. med. Adam Antczak

Klinika Pulmonologii Ogólnej i Onkologicznej, UM w Łodzi

Adres do korespondencji: Dr n. med. Agata Dutkowska, Klinika Pulmonologii Ogólnej i Onkologicznej, Uniwersytet Medyczny w Łodzi, ul. Kopcińskiego 22, 90-153 Łódź

Duszność jest częstym objawem wymagającym prawidłowego różnicowania zarówno w postępowaniu przed-, jak i wewnątrzszpitalnym. Jeśli jest nasilona, a pacjent w złym stanie klinicznym, wstępną diagnozę należy postawić szybko, po to by wdrożyć dobre leczenie. Nagła duszność ma najczęściej podłoże płucne lub sercowe. Niniejszy artykuł ma przedstawić praktyczne schematy postępowania różnicujące najpilniejsze stany kliniczne przebiegające z nagłą dusznością na podstawie opisu przypadków klinicznych.

Przypadek 1

Pacjent 44-letni został przywieziony do izby przyjęć przez pogotowie ratunkowe z powodu nasilającej się od kilku godzin duszności, zmniejszenia tolerancji wysiłku oraz narastania obrzęków kończyn dolnych.

W wywiadzie przewlekła niewydolność serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową lewej komory, stan po leczeniu operacyjnym ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej (ASD) I 18 lat temu, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 1 z powikłaniami pod postacią zespołu stopy cukrzycowej lewej – martwicy palca V stopy lewej, nefropatii cukrzycowej.

W wykonanym RTG klatki piersiowej (ryc. 1) obserwowano poszerzenie naczyniowe wnęk, wzmożenie rysunku naczyniowego płuc, powiększenie sylwetki serca, prawokomorową sylwetkę serca z uniesieniem koniuszka serca – cechy niewydolności krążenia. Poza tym pola płucne bez zmian ogniskowych.

W trakcie hospitalizacji zintensyfikowano leczenie kardiologiczne, uzyskując zmniejszenie duszności, redukcję masy ciała oraz obrzęków kończyn dolnych. Wykonano echo serca i stwierdzono ciężką niewydolność lewokomorową z obniżeniem frakcji wyrzutowej (EF) do 30 proc. Pacjenta przetransportowano na Oddział Kardiologii w celu dalszego leczenia.

Komentarz

Obrzęk płuc jest stanem zagrożenia życia, polegającym na nagromadzeniu płynu w pęcherzykach płucnych. Przyczyną tego jest najczęściej podwyższenie ciśnienia hydrostatycznego w naczyniach płucnych na skutek ostrej niewydolności serca lub stanów prz...

Przypadek 2

Pacjent 63-letni, cierpiący na ciężką przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP), w trakcie domowego leczenia tlenem zgłosił się do POZ z powodu utrzymujących się od 3 dni stanów podgorączkowych, nasilenia kaszlu z odkrztuszaniem ropnej plwociny,...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Przypadek 3

Pacjent 70-letni przywieziony przez zespół pogotowia ratunkowego do izby przyjęć szpitala z powodu nagłej duszności spoczynkowej, krwioplucia, bólu w klatce piersiowej [...]

Do góry