Czy umieszczanie ofert na portalach zakupów grupowych lub udział w kampaniach reklamowych może być uznany za naganny etycznie?

Kodeks Etyki Lekarskiej wyraźnie zakazuje lekarzom udziału w reklamach oraz promocji swoich usług. Tymczasem temat wciąż budzi kontrowersje i pytania, co jest, a co nie jest reklamą w ujęciu KEL. W przypadku udziału dentysty w spocie telewizyjnym promującym określone produkty niewątpliwie mamy do czynienia z reklamą. Występują jednak sytuacje, które są niejednoznaczne, np. wystawianie oferty świadczeń stomatologicznych na portalach zakupów grupowych. W przypadku, kiedy zabiegi objęte promocją umieści na takim portalu właściciel kliniki stomatologicznej, który nie jest lekarzem, nie ponosi on żadnej odpowiedzialności. Jeśli zrobi to dentysta – wówczas odpowiada przed sądem lekarskim i może zostać ukarany. Przez Naczelną Radę Lekarską taki sposób promocji został bowiem uznany za reklamę.

Rozwój nowoczesnych technologii i niemal powszechny dostęp do internetu dają lekarzom nowe możliwości reklamowania swoich usług, jednakże należy być ostrożnym, gdyż zarówno prawo, jak i zasady etyki wyraźnie wskazują, co w przypadku dentystów jest dozwolone, a czego kategorycznie robić im nie wolno.

Dura lex, sed lex

Ustawa z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej dopuszcza podawanie do wiadomości publicznej informacji o zakresie i rodzajach udzielanych świadczeń zdrowotnych, zastrzegając jednocześnie, że treść i forma takich informacji nie mogą mieć cech reklamy (art. 14). Przepis ten skierowany jest do wszystkich podmiotów leczniczych, a więc również lekarzy dentystów prowadzących praktykę zawodową. Ustawa nie zawiera jednak definicji samej reklamy, co może powodować problemy z kwalifikacją konkretnego działania. Kierować należy się zatem potocznym rozumieniem reklamy jako zachęcania do nabycia danego towaru czy skorzystania z określonej usługi. Jednoznaczne wyznaczenie granicy pomiędzy informowaniem o udzielanych świadczeniach zdrowotnych a ich reklamowaniem jest trudne w praktyce, aczkolwiek niezwykle ważne – informacja jest nie tylko wskazana, ale w niektórych przypadkach wręcz wymagana przez przepisy prawa. Gdy lekarz ma zawartą umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia, jego obowiązki o charakterze informacyjnym wynikają także z przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.