Przeprowadzenie leczenia endodontycznego wiąże się z ryzykiem wystąpienia powikłań. Zachowanie obowiązujących norm i wykonanie procedur zabiegowych zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Endodontycznego pozwala ograniczyć możliwość komplikacji. Artykuł dotyczy powikłanego leczenia endodontycznego pierwszego lewego trzonowca szczęki o strategicznej funkcji żucia. W przebiegu leczenia podjęto wszelkie możliwe działania, aby zapobiec niepożądanym następstwom na skutek transportacji kanału i podejrzenia perforacji wierzchołkowej części korzenia bliższopoliczkowego.

Przed rozpoczęciem leczenia kanałowego należy dokładnie przeanalizować sytuację kliniczną. Zdjęcie rentgenowskie w ramach diagnostyki i jego precyzyjna ocena stanowią nieodzowny element każdego leczenia kanałowego. Jest to standard, którego nie sposób pominąć. Zaawansowane technologie radiologiczne, do których zalicza się tomografię wiązki stożkowej o wysokiej rozdzielczości, umożliwiają dokładne zobrazowanie morfologii systemu kanałowego, a także zaplanowanie postępowania w przebiegu leczenia.[1]

Znajomość anatomii i topografii kanałów korzeniowych jest podstawowym elementem ułatwiającym leczenie, chociaż swego rodzaju przewidywalność nie zawsze musi się potwierdzić. Przed przystąpieniem do leczenia niezwykle ważny jest odpowiedni dobór narzędzi endodontycznych. Zastosowanie zbyt sztywnych pilników kanałowych lub nieadekwatna technika mechanicznego opracowania może skomplikować, a czasem udaremnić wykonanie zabiegu zgodnie z oczekiwaniami. Jednym z elementów, które zmniejszają ryzyko wystąpienia powikłań, jest zastosowanie powiększenia za pomocą mikroskopu zabiegowego.[2]

W artykule przedstawiono leczenie kanałowe pierwszego lewego zęba trzonowego szczęki, podczas którego doszło do powikłania w postaci transportacji kanału i podejrzenia perforacji korzenia w części wierzchołkowej, oraz opisano postępowanie naprawcze.