Współczesne leczenie endodontyczne charakteryzuje się wysoką skutecznością, a jednocześnie wciąż pozostaje jednym z trudniejszych zabiegów, jakie wykonują lekarze dentyści¹. Należy zaznaczyć, że leczenie kanałów korzeniowych nie jest pozbawione ryzyka powikłań². Komplikacje mogą powstać na różnych etapach leczenia endodontycznego, takich jak diagnoza, opracowanie lub wypełnienie kanałów. Stomatolog musi zdawać sobie sprawę z tego, że powikłania mogą wystąpić podczas jego pracy i powinien być przygotowany na możliwość ich pojawienia się oraz znać metody zapobiegania im, a także leczenia powstałych komplikacji, w celu zwiększenia skuteczności zabiegu.

Powikłania związane ze znieczuleniem miejscowym

Trudności w leczeniu endodontycznym zdarzają się już podczas podania znieczulenia miejscowego. Nieudana anestezja może manifestować się brakiem drętwienia warg. Do przyczyn tego objawu należą: niewłaściwa technika znieczulenia, nieudane poszukiwanie punktu wkłucia, niewystarczająca dawka środka znieczulającego, nietypowa anatomia albo niedostateczne otwarcie ust przez pacjenta, utrudniające dostęp do miejsca znieczulenia. Mając na uwadze znaczenie stworzenia dobrego dostępu do miejsca znieczulenia, warto podczas zabiegów zwracać się z prośbą do pacjenta o jak najszersze otwarcie ust, pamiętać o podciągnięciu języka lusterkiem przez asystenta i identyfikacji więzadła skrzydłowo-żuchwowego³. Te proste czynności, wykonane prawidłowo, już na wstępie przyczyniają się do powodzenia zabiegu.

Szczególnym problemem dla lekarzy jest anestezja zęba z pulpopatią nieodwracalną. Jej obecność znacznie utrudnia proces znieczulenia miejscowego, ponieważ kanały w stanie zapalnym są czterokrotnie bardziej odporne na środki miejscowo znieczulające niż włókna nerwowe w prawidłowych warunkach fizjologicznych⁴. W celu zwiększenia skuteczności znieczulenia można podać środki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) (np. 600 mg ibuprofenu na godzinę przed iniekcją)^5,6. Jeśli za pomocą premedykacji nie uzyska się dobrego efektu znieczulenia, zaleca się dodatkowe zabiegi, takie jak ponowne znieczulenie przewodowe, znieczulenie śródwięzadłowe, śródkostne lub domiazgowe albo połączenie kilku technik (np. znieczulenie śródwięzadłowe i śródkostne), sedacja itd.³

W przypadku anestezji podczas leczenia górnych zębów zdarzają się powikłania dotyczące narządu wzroku, np. diplopia, zapadanie gałki ocznej, mioza, spadek ostrości widzenia, a nawet ślepota7. Jeśli wymienione objawy trwają dłużej niż 6 godzin albo...