Amelogenesis imperfecta (AI) to nieprawidłowości rozwojowe szkliwa, u których podłoża leżą czynniki genetyczne. Wyróżnia się cztery główne jego typy: niedorozwój szkliwa (hipoplazja), niedojrzałość szkliwa (hipomaturacja), niedowapnienie szkliwa (hipokalcyfikacja) oraz niedojrzałość połączona z niedorozwojem szkliwa i taurodontyzmem. U pacjentów z AI mogą występować: opóźnienie wyrzynania zębów, nadwrażliwość na bodźce termiczne i chemiczne, wady zgryzu, hipodoncja i zaburzenia w wyglądzie zębów (w zależności od typu schorzenia – od nieprawidłowego ich kształtu lub chropowatości szkliwa po szkliwo o barwie jasnobrunatnej, o konsystencji sera, miękkiego, łatwo ulegającego starciom lub uszkodzeniom). Rehabilitacja stomatologiczna takiego pacjenta ma za zadanie nie tylko poprawę estetyki uśmiechu, ale także uniknięcie utraty zębów, walkę z nadwrażliwością i poprawę jakości życia. Na podstawie przeglądu 38 publikacji z lat 2017-2023 postanowiono zbadać, jaki rodzaj odbudowy zniszczonych zębów jest najbardziej skuteczny u pacjentów z AI.