Testowanie HIV w warunkach domowych

Szacuje się, że ok. 30% osób żyjących z HIV nie jest świadomych swego zakażenia.

Wśród czynników mogących przyczyniać się do tak wysokiego odsetka pacjentów z nierozpoznanym zakażeniem HIV wymienia się bariery w dostępie do badań przesiewowych, związane zarówno z ograniczoną liczbą punktów testowania, jak i ze stygmatyzacji samego zakażenia. Tylko ok. 10-20% Polaków wykonało kiedykolwiek test na obecność wirusa HIV, choć zalecenia jasno rekomendują, iż każda osoba w wieku 13-65 lat powinna poddać się takiemu badaniu przynajmniej raz w życiu, a w razie podejmowania ryzykownych zachowań co najmniej raz na rok. Dużym ułatwieniem w realizacji tych zaleceń mogą być szybkie testy do użytku domowego, rekomendowane przez WHO od 2016 roku jako bezpieczny, wiarygodny i skuteczny sposób testowania, zwłaszcza u osób, które mają ograniczone możliwości wykonania innych rodzajów testów.

Testy do użytku domowego umożliwiają wykrycie zakażenia wirusem HIV na podstawie analizy próbki śliny lub kropli krwi pobranej po ukłuciu opuszka palca. Na wykonanie takiego badania wystarcza kilkanaście minut. Ujemny wynik oznacza, że dana osoba nie jest prawdopodobnie zakażona wirusem HIV, jeżeli ostatnie potencjalne narażenie na HIV miało miejsce co najmniej 3 miesiące wcześniej. W sytuacji, gdy ekspozycja na zakażenie HIV zaistniała w ciągu mniej niż 3 miesięcy przed wykonaniem testu, jego wynik może być fałszywie ujemny – w takiej sytuacji test należy powtórzyć po upływie co najmniej 3 miesięcy od potencjalnej ekspozycji. Dodatni wynik testu domowego nie jest równoznaczny z zakażeniem – wymaga potwierdzenia konwencjonalnym testem IV-tej generacji w laboratorium. Do czasu uzyskania wyniku testu kontrolnego należy unikać wszystkiego, co mogłoby spowodować zakażenie wirusem innej osoby. 

Bibliografia:

Wytyczne PTN AIDS 2022.