Przeczytaj relację z odcinka pt. "Blaski i cienie terapii antagonistami wapnia – ważne dla lekarza praktyka"

W tym odcinku Kardioexpressu gościem prof. Artura Mamcarza był prof. Piotr Rozentryt. Eksperci rozmawiali na temat praktycznych aspektów terapii antagonistami wapnia. 

Na początku rozmowy zaproszony Ekspert omówił kwestię ryzyka zdrowotnego, na którą składają się: pogorszenie jakości życia, chorobowość wymagająca leczenia szpitalnego i śmiertelność z wszystkich przyczyn. Na występowanie ryzyka zdrowotnego wpływ mają wielochorobowość, niewłaściwie prowadzona diagnostyka i terapia oraz wpływy mediów społecznościowych. Istotą postępowania lekarskiego jest więc racjonalne zarządzanie ryzykiem zdrowotnym. 

W dalszej części spotkania Ekspert podkreślił, że percepcja objawów różni się pomiędzy pacjentem a lekarzem, co wynika z wiedzy i osobistego doświadczenia. Współcześnie prowadzone badania kliniczne za główny cel końcowy mają wydłużenie czasu życia a nie poprawę jego jakości. 

Przykładem dość skomplikowanego problemu klinicznego jest menopauza i związana z nią współchorobowość, obejmująca m.in. nadciśnienie tętnicze, miażdżycę czy sarkopenię. Dodatkowym problemem jest depresja, która znacznie pogarsza adherencję terapeutyczną i wpływa na skuteczność zaproponowanego leczenia. W terapii nadciśnienia u kobiet w okresie menopauzalnym dość szeroko stosowane są blokery kanałów wapniowych. Ich przyjmowanie wiąże się z częstym występowaniem działań niepożądanych (głównie obrzęków kończyn dolnych) i dyskontynuacją terapii. Wynika to w dużej mierze z przewagi stosowania amlodypiny wśród leków z grupy blokerów kanałów wapniowych. W przywołanych przez Eksperta badaniach wykazano, że amlodypina i lacydypina cechują się podobną skutecznością w zakresie kontroli ciśnienia skurczowego i rozkurczowego, w tym ciśnienia centralnego. Lacydypina (i lerkanidypina) w znacznie mniejszym stopniu niż amlodypina wywołuje działania niepożądane, co sprzyja kontynuacji terapii. Amlodypina ponad dwukrotnie częściej wywołuje obrzęki kończyn dolnych w porównaniu do lacydypiny i lerkanidypiny. W przywołanej meta-analizie wykazano częstość pojawiania się obrzęków kończyn dolnych w trakcie terapii lacydypiną i lerkanidypiną porównywalną do placebo. 

Stosowanie blokerów kanałów wapniowych powodujących bardziej nasilone obrzęki kończyn dolnych wiąże się także z hiperfiltracją w kłębuszkach nerkowych. Sprzyja to pogorszeniu funkcji nerek i postępowi przewlekłej choroby nerek. Dodatkowo starsze blokery kanałów wapniowych (np. amlodypina) mogą zwiększać albuminurię, co także przyspiesza progresję przewlekłej choroby nerek i w konsekwencji prowadzi do ich niewydolności.