MT: Dzieci i osoby do 26. r.ż. mają dostęp do terapii za pomocą osobistych pomp insulinowych i systemów monitorowania glikemii, a od ub.r. także do systemu FGM (Flash Glucose Monitoring). Mówi się, że terapia dzieci z cukrzycą typu 1 (DMT1) jest w Polsce na światowym poziomie. Czy nie są to przesadzone opinie?

Prof. Małgorzata Myśliwiec: Rzeczywiście, dzieci i młodzież z DMT1 są leczone na światowym poziomie. Po pierwsze, mają pełną refundację osobistych pomp insulinowych najnowszej generacji, które są zintegrowane z systemem ciągłego monitorowania glikemii (CGM). Od 2018 roku system jest dostępny z 30-proc. odpłatnością dla pacjentów do 26. r.ż., z nieświadomością hipoglikemii, leczonych za pomocą osobistej pompy insulinowej. Decyzje refundacyjne poprawiły dostęp do nowoczesnej technologii dla tej grupy chorych. W październiku 2019 roku dodatkowo pacjenci z DMT1 otrzymali 30-proc. refundację sensorów do systemu monitorowania glikemii poprzez skanowanie.

MT: Jakie ma to przełożenie na praktykę?

M.M.: Jedynie mając pełen zestaw: system monitorowania glikemii, zintegrowaną z nim pompę insulinową najnowszej generacji, która pełni nie tylko funkcję podaży insuliny, ale również funkcję terapeutyczną, czyli wstrzymuje podaż insuliny w momencie wystąpienia hipoglikemii, a najnowszej generacji pompa insulinowa również przy zagrożeniu występowania hipoglikemii, i wznawia jej podaż przy wzroście glikemii, możemy prowadzić odpowiednią, bezpieczną terapię. W ten sposób nowoczesna technologia zastosowana w leczeniu DMT1 pełni funkcję prewencji hipoglikemii, która jest uznana za największą przyczynę niewyrównania metabolicznego choroby, a także stanowi stan bezpośredniego zagrożenia życia.

Zastosowanie nowoczesnej technologii w leczeniu DMT1 u dzieci i młodych dorosłych do 26. r.ż., czyli podaży insuliny ultraszybkiej za pomocą osobistej pompy insulinowej, zintegrowanej z systemem ciągłego monitorowania glikemii, pozwala w procesie leczenia znacznie zredukować wahania glikemii w tej grupie chorych. Właśnie wahania glikemii są główną przyczyną zarówno ostrych (hipoglikemia, kwasica ketonowa), jak i w przyszłości rozwoju jawnie klinicznych przewlekłych powikłań w postaci mikroangiopatii (nefropatii, retinopatii, neuropatii) oraz makroangiopatii cukrzycowej (choroby sercowo-naczyniowe, zawał mięśnia sercowego, udar mózgu).