Skąd te wodniste biegunki

Przy średniej rocznej zapadalności 11 na 100 tys. współczynnik zapadalności na MZJG jest zbliżony do klasycznego, nieswoistego zapalenia jelit (IBD). Charakterystycznym objawem są wodniste biegunki. Nie są one jednak patognomoniczne dla tej choroby, występują bowiem także w innych schorzeniach zapalnych jelit. MZJG rozpoznaje się u 12% osób, u których wykonano kolonoskopię z powodu takich biegunek. Z tego względu gastroenterolodzy zalecają, by u wszystkich chorych z przewlekłymi biegunkami pobierać w trakcie kolonoskopii wycinki z jelita grubego. Tylko ich ocena pozwala bowiem z dużą dokładnością określić przyczynę uciążliwych objawów.

Choć histologicznie wyróżnia się dwie podstawowe postaci MZJG, istnieją również warianty pośrednie, a we wszystkich można odnaleźć pewne wspólne cechy, takie jak wzrost liczby limfocytów w warstwie śródnabłonkowej i różnego stopnia uszkodzenia samego nabłonka, charakteryzujące się jego degeneracją, spadkiem ilości mucyny, spłaszczeniem powierzchni nabłonka i/lub apoptozą. 

Biorąc je pod uwagę, badacze sugerują, że u podłoża MZJG najpewniej leży nieprawidłowa odpowiedź immunologiczna na czynniki śluzówkowe i znajdujące się w świetle jelita grubego, występująca u osób o określonych predyspozycjach genetycznych, w tym z upośledzeniem bariery śluzówkowej, prowadzącym do zwiększenia przepuszczalności nabłonka jelit.

Piśmiennictwo:

Chella S van der Post, Danny Goudkade, Bas PM Verhaegh, Microscopic colitis: what's in a name? An overview from clinical and histological perspectives, Diagnostic Histopathology, Volume 30, Issue 4, 2024, Pages 203-209, ISSN 1756-2317, https://doi.org/10.1016/j.mpdhp.2024.01.001