W SKRÓCIE

Nadciśnienie tętnicze jest bardzo częste u pacjentów z przewlekłymi chorobami nerek i występuje u większości pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (ESRD). W znacznym stopniu odpowiada za przedwczesny rozwój chorób układu krążenia u pacjentów dializowanych. Patofizjologia nadciśnienia tętniczego w schyłkowej niewydolności nerek jest złożona, a zaburzenia regulacji ciśnienia tętniczego u pacjentów poddawanych hemodializie zależą prawdopodobnie od wielu mechanizmów. U niektórych z tych pacjentów obserwuje się nadciśnienie tętnicze oporne na leczenie. U pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, w tym chorych dializowanych, konieczna jest intensywna kontrola ciśnienia tętniczego. U pacjentów dializowanych, metody niefarmakologiczne zwykle nie wystarczają do uzyskania docelowych wartości ciśnienia tętniczego i często konieczne jest podawanie wielu leków. Leki hamujące aktywność układu renina–angiotensyna mają wiele zalet u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek lub schyłkową niewydolnością nerek, ale skuteczna kontrola ciśnienia u pacjentów dializowanych nierzadko wymaga zastosowania również leków z innych grup. Lekarze zajmujący się leczeniem nadciśnienia tętniczego u pacjentów dializowanych powinni znać właściwości farmakokinetyczne leków w niewydolności nerek i odpowiednio dobierać ich dawki. W celu zmniejszenia chorobowości u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek zaleca się intensywną kontrolę nadciśnienia tętniczego u tych chorych.

Wprowadzenie

Nadciśnienie tętnicze u pacjentów poddawanych przewlekłej dializoterapii jest dużym wyzwaniem terapeutycznym dla współczesnej medycyny klinicznej. Nadciśnienie tętnicze to zarówno przyczyna, jak i konsekwencja przewlekłej choroby nerek oraz schyłkowej niewydolności nerek (ESRD), dlatego jest ono częstym problemem u pacjentów dializowanych i stanowi w tej grupie dużego ryzyka niezwykle ważny czynnik przyczyniający się do zwiększonej chorobowości i umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych. Nadciśnienie tętnicze występuje u ponad 80% pacjentów z ESRD.¹ Zarówno częstość występowania nadciśnienia, jak i jego nasilenie u pacjentów poddawanych hemodializom lub leczonych za pomocą przewlekłej ambulatoryjnej dializy otrzewnowej stale się zwiększają. Pomimo postępu w rozumieniu fizjologii mechanizmów kontroli ciśnienia tętniczego i zwiększających się możliwości farmakologicznego wpływania na te mechanizmy nadciśnienie u pacjentów z ESRD pozostaje słabo kontrolowane (tab. 1). Źle kontrolowane nadciśnienie tętnicze przyczynia się natomiast do zwiększonej chorobowości i umieralności z przyczyn sercowo-naczyniowych u pacjentów dializowanych.