Miejscowe (topikalne) leczenie bólu polega na bezpośrednim stosowaniu preparatów farmakologicznych na skórę w miejscu, w którym pacjent odczuwa dolegliwości bólowe. Tę metodę wykorzystuje się najczęściej w przypadku umiarkowanych bólów stawów, mięśni czy przy urazach, ponieważ działa ona dokładnie tam, gdzie pojawia się ból. Unika się w ten sposób potencjalnych interakcji lekowych oraz działań niepożądanych związanych z doustnym podawaniem leku – np. dolegliwości z górnego odcinka układu pokarmowego.

Jednym ze sposobów miejscowego leczenia bólu jest podawanie pacjentowi niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), które jednocześnie redukują stan zapalny i łagodzą ból. Najczęściej stosowanym w leczeniu miejscowym NLPZ jest diklofenak, dostępny między innymi w formie żelu, maści czy plastra. Dlaczego to właśnie diklofenak jest dziś najpowszechniej stosowanym NLPZ w przypadku miejscowego leczenia bólu?

To pytanie, na które odpowiedział w wideo dr n. med. Robert Rupiński, specjalista reumatolog.

Z nagrania dowiesz się także m.in.:

• Jaki jest mechanizm działania NLPZ?

• Jaki jest najważniejszy problem leczenia topikalnego?

• Jak poprawić compliance leków topikalnych za sprawą postaci, w jakiej są podawane?

• Jakie są zalety diklofenaku w żelu, a jakie – w formie plastra?

• W których grupach pacjentów warto stosować diklofenak w formie plastra?