Posłowie za ochroną aptekarzy

Aptekarze będą mogli cieszyć się ochroną taką, jaka przysługuje np. lekarzom. Posłowie ponad podziałami przyjęli nowelizację przepisów, które gwarantują farmaceutom oraz technikom farmaceutycznym ochronę prawną, jaka przysługuje funkcjonariuszom publicznym.
Za nowelizacją głosowało 446 posłów, a przeciw niej – 11.  
Pomysłodawca ustawy, Marcin Repelewicz, prezes Okręgowej Rady Aptekarskiej we Wrocławiu, dziękował posłom. Przypomniał, że z inicjatywą poselską wystąpił poseł Krzysztof Śmiszek, poseł Tomasz Latos skutecznie prowadził prace w sejmowej Komisji zdrowia, a wiceminister Maciej Miłkowski wyraził poparcie dla projektu.
– Świetna wiadomość! Ustawa Lewicy autorstwa Krzysztofa Śmiszka przyznająca farmaceutom ochronę przysługującą funkcjonariuszom publicznym przyjęta! To reakcja na brutalne napaści antyszczepionkowców na aptekarzy! – napisała Wanda Nowicka, posłanka Lewicy.
Aptekarze czują się zagrożeni po incydentach, do których dochodziło w aptekach. Były przypadki wyładowywania złości i agresji, demolowania aptek i awantur o brak założonej maseczki. Zapewnienie ochrony prawnej należnej funkcjonariuszom publicznym ma zwiększyć ich poczucie bezpieczeństwa.
Taki parasol ochronny mają obecnie m.in. ratownicy, lekarze i pielęgniarki, kiedy udzielają pomocy doraźnej lub świadczeń finansowanych przez system publiczny.

Co to dokładnie oznacza? Oto przepisy:

Naruszenie nietykalności cielesnej
Art. 222 Kodeksu karnego
1. Kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3.
Różnica w ochronie jest znaczna, jeśli porówna się ochronę przewidzianą dla zwykłego obywatela z tytułu naruszenia nietykalności:
Art. 217 Kodeksu karnego
1. Kto uderza człowieka lub w inny sposób narusza jego nietykalność cielesną, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Inny jest również tryb ścigania. W zwykłym naruszeniu nietykalności cielesnej z art. 217 Kodeksu karnego występuje tzw. prywatnoskargowy tryb ścigania, który charakteryzuje się tym, że pokrzywdzony sam może wnieść do sądu skargę prywatną (prywatny akt oskarżenia) i popierać oskarżenie jako oskarżyciel prywatny. Natomiast w przypadku naruszenia nietykalności cielesnej funkcjonariusza publicznego z art. 222 Kodeksu karnego to prokurator na skutek zawiadomienia występuje z oskarżeniem publicznym i proces karny toczy się z urzędu.
Znieważenie, zniewaga
Art. 226 Kodeksu karnego
Kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Dla porównania warto zauważyć, jaka jest różnica w zakresie odpowiedzialność z tytułu znieważenia zwykłego obywatela:
Art. 216 Kodeksu karnego
Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Ściganie odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Tu również jest inny tryb ścigania niż w przypadku zwykłego obywatela – tak jak w przypadku zniesławienia funkcjonariusza ściganie odbywa się z urzędu przez prokuratora, natomiast w przypadku zwykłego obywatela przy przestępstwie znieważenia lub zniesławienia ukaranie sprawcy następuje poprzez prywatny akt oskarżenia.
Natomiast nie jest przewidziana żadna szczególna ochrona w przypadku przestępstwa zniesławienia i stosuje się przepisy takie jak do każdego.
Pomówienie
Art. 212 Kodeksu karnego
1.Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
3. W razie skazania za przestępstwo określone w § 1 lub 2 sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża albo na inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego.
4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 odbywa się z oskarżenia prywatnego.
Czynna napaść
Art. 223 Kodeksu karnego
1. Kto, działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą lub używając broni palnej, noża lub innego podobnie niebezpiecznego przedmiotu albo środka obezwładniającego, dopuszcza się czynnej napaści na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
2. Jeżeli w wyniku czynnej napaści nastąpił skutek w postaci ciężkiego uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
Wymuszenie czynności
Art. 224 Kodeksu karnego
1. Kto przemocą lub groźbą bezprawną wywiera wpływ na czynności urzędowe organu administracji rządowej, innego organu państwowego lub samorządu terytorialnego, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
2. Tej samej karze podlega, kto stosuje przemoc lub groźbę bezprawną w celu zmuszenia funkcjonariusza publicznego albo osoby do pomocy mu przybranej do przedsięwzięcia lub zaniechania prawnej czynności służbowej.
3. Jeżeli następstwem czynu określonego w § 2 jest skutek określony w art. 156 § 1 lub w art. 157 § 1, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.