Łysienie plackowate (ang. alopecia areata – AA) jest najczęstszą przyczyną niebliznowaciejącej utraty włosów o podłożu autoimmunologicznym. Ryzyko zachorowania na AA w ciągu całego życia wynosi 1,7 proc., niezależnie od rasy i płci. W terapii wykorzystuje się m.in. miejscowe glikokortykosteroidy, minoksydyl, a także substancje drażniące, jak cygnolina. Cygnolina (ditranol) jest częściej wykorzystywana w terapii łuszczycy, ale również w przypadku pacjentów z AA obserwowano dobre efekty. Badania nad zastosowaniem cygnoliny przyniosły niejednoznaczne wyniki, jednak w niemal wszystkich posługiwano się niskimi stężeniami (0,1-1,25 proc.). Ponadto różna była metodologia oceny zaawansowania procesu chorobowego. Naukowcy z ośrodków w RPA przeprowadzili retrospektywne badanie w celu ustalenia skuteczności cygnoliny w leczeniu AA.