Jatrogenne zmiany skórne u pacjentów po przeszczepieniu narządów stanowią szerokie spektrum kliniczne. Z uwagi na to, że część leków immunosupresyjnych (glikokortykosteroidy, cyklosporyna A, azatiopryna) ma wieloletnią historię stosowania nie tylko u biorców narządów, ale także w przebiegu różnych innych schorzeń, ich działania niepożądane są powszechnie znane. Z tego względu istnieją także schematy działania w przypadku wystąpienia zmian jatrogennych. Działania niepożądane innych, nowszych leków z tej grupy (takrolimus, mykofenolan mofetylu, inhibitory szlaku mTORu pacjentów po przeszczepieniu narządów stanowią szerokie spektrum kliniczne. Z uwagi na to, że część leków immunosupresyjnych (glikokortykosteroidy, cyklosporyna A, azatiopryna) ma wieloletnią historię stosowania nie tylko u biorców narządów, ale także w przebiegu różnych innych schorzeń, ich działania niepożądane są powszechnie znane. Z tego względu istnieją także schematy działania w przypadku wystąpienia zmian jatrogennych. Działania niepożądane innych, nowszych leków z tej grupy (takrolimus, mykofenolan mofetylu, inhibitory szlaku mTOR) nie są tak powszechnie znane i wymagają długoletniej obserwacji. Ścisła współpraca pomiędzy lekarzami różnych specjalizacji pozwala na przyjęcie najlepszego schematu postępowania w przypadku pojawienia się powikłań leczenia. Dokładne badanie skóry oraz leczenie zmian skórnych w przebiegu przewlekłej immunosupresji u chorych po przeszczepieniu narządów powinny być przeprowadzane przez dermatologa. Lekarz opiekujący się biorcą narządów musi zachować czujność ze względu na możliwość wystąpienia różnych działań niepożądanych leków i w razie konieczności zlecić specjalistyczną konsultację bądź wsparcie psychologiczne. Artykuł przedstawia opis najczęściej występujących zmian jatrogennych w przebiegu powszechnie używanych leków immunosupresyjnych u osób po przeszczepieniu narządów.