Zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV – hepatitis C virus) to jedna z najczęstszych przewlekłych chorób wątroby na świecie. Szacuje się, że dotyczy ok. 58 mln osób¹. Jest także istotną przyczyną zgonów – wg danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO – World Health Organization) z 2019 r. z powodu zakażenia HCV i jego powikłań, przede wszystkim marskości wątroby i raka wątrobowokomórkowego (HCC – hepatocellular carcinoma), zmarło na świecie ok. 290 000 osób¹. Chociaż w skali globalnej obserwuje się spadek umieralności z powodu zakażeń niektórymi wirusami hepatotropowymi, nie dotyczy to zakażeń HCV, w przypadku których odnotowano tendencję wzrostową². W 2017 r. liczba zgonów z powodu wirusowego zapalenia wątroby (WZW) wyniosła ponad 1,4 mln przypadków i przewyższyła umieralność z powodu gruźlicy, zakażenia ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV – human immunodeficiency virus)/zespołu nabytego niedoboru odporności (AIDS – acquired immunodeficiency syndrome) czy malarii². W populacji polskiej, wg najnowszych danych, częstość występowania dodatnich przeciwciał anty-HCV szacuje się na 0,5%, a odsetek pacjentów z wykrywalną wiremią HCV (równoznaczną z aktywnym zakażeniem) wśród wszystkich chorych anty-HCV(+) wynosi ok. 40%³.

Do transmisji zakażenia HCV dochodzi przez kontakt z zakażoną krwią i płynami ustrojowymi. Wśród najważniejszych dróg przenoszenia wirusa wymienia się drogę parenteralną (zwłaszcza transfuzje preparatów krwiopochodnych przeprowadzone przed 1992 r., zakażenia w placówkach medycznych, stosowanie narkotyków dożylnych, tatuaże, kolczykowanie), drogę kontaktów seksualnych (przede wszystkim kontaktów homoseksualnych, rzadziej heteroseksualnych) i drogę wertykalną (z matki na dziecko, najczęściej w trakcie akcji porodowej)⁴. Ostre WZW C jest trudne do rozpoznania z uwagi na to, że u 80% pacjentów może przebiegać zupełnie bezobjawowo – jedynie co piąty chory zgłasza objawy ostrego zapalenia wątroby z żółtaczką⁴. U ok. 15-45% pacjentów dochodzi do eliminacji wirusa przez układ immunologiczny gospodarza i samoistnego wyleczenia, co następuje najczęściej w ciągu pierwszych 6 miesięcy od ekspozycji⁴. Utrzymywanie się wiremii po tym czasie jest określane jako zakażenie przewlekłe (PZW C).

PZW C to proces, który rozwija się latami, nie dając na ogół żadnych charakterystycznych objawów klinicznych, co znacznie utrudnia wczesną diagnostykę infekcji. Największym zagrożeniem związanym z przewlekłym zakażeniem HCV jest rozwój włóknienia ...