Łojotokowe zapalenie skóry (SD – seborrheic dermatitis) to częsta, przewlekła choroba zapalna dotykająca pacjentów w każdym wieku, niezależnie od pochodzenia etnicznego i rasy, z częstością występowania na świecie >5%. Charakterystyczne zmiany skórne mają postać wykwitów rumieniowo-złuszczających, zajmujących obszary typowo łojotokowe, takie jak skóra głowy, uszu, okolice łuków brwiowych, centralna część twarzy, w tym fałdy nosowo-wargowe oraz miejsca występowania zarostu. SD wywiera istotny negatywny wpływ na jakość życia, szczególnie u pacjentów z umiarkowaną i ciężką postacią choroby.

Aktualne metody terapeutyczne SD opierają się na leczeniu objawowym poprzez tłumienie stanu zapalnego oraz ograniczenie proliferacji Malassezia spp. Najczęściej wykorzystywaną formą leczenia jest terapia miejscowa, głównie za pomocą glikokortykost...