Wprowadzenie

Cukrzyca typu 2 (DMT2 – diabetes mellitus type 2) to choroba metaboliczna, która charakteryzuje się opornością na insulinę i w konsekwencji wysokim stężeniem glukozy we krwi. W zaawansowanym stadium pojawia się niedobór insuliny i konieczność jej egzogennej podaży. Ze względu na powszechność DMT2 w krajach zachodnich uznaje się ją za chorobę cywilizacyjną. Zazwyczaj ma ona związek z nadmierną masą ciała i dotyka głównie osoby dorosłe (po 30 r.ż.), jednak wraz ze wzrostem otyłości u młodych osób coraz częściej występuje także u dzieci i młodzieży.

DMT2 to choroba przewlekła, która rozwija się stopniowo, a nieleczona może prowadzić do wielu poważnych powikłań, takich jak: stopa cukrzycowa, cukrzycowa choroba nerek, cukrzycowa choroba oczu, neuropatie cukrzycowe, uszkodzenia naczyń krwionośnych o podłożu miażdżycowym, a następnie udar oraz zawał mięśnia sercowego. W większości przypadków da się skutecznie zapobiegać rozwojowi DMT2, a kiedy już się pojawi – łagodzić jej konsekwencje.

Kluczowe w walce z cukrzycą są: redukcja nadmiernej tkanki tłuszczowej (szczególnie zniwelowanie otyłości brzusznej), odpowiednio zbilansowana dieta oraz regularna aktywność fizyczna. Leczenie jest uzależnione od stopnia rozwoju choroby i powinno być prowadzone kompleksowo. Oznacza to stosowanie jednocześnie różnych metod: farmakologicznych oraz niefarmakologicznych (edukacja żywieniowa, dieta, aktywność fizyczna).

Otyłość w cukrzycy

Otyłość, czyli nadmierna ilość tkanki tłuszczowej w ciele, to jeden z najpowszechniejszych problemów zdrowotnych XXI w. W zależności od umiejscowienia tkanki tłuszczowej w organizmie rozróżnia się dwa typy otyłości: androidalną (brzuszną), występującą głównie (ale nie wyłącznie) u mężczyzn, i gynoidalną (pośladkowo-udową), bardziej powszechną u kobiet. Główna różnica między tymi rodzajami otyłości polega na tym, że tkanka tłuszczowa wisceralna zgromadzona jest wewnątrz jamy brzusznej, wokół narządów wewnętrznych, natomiast w przypadku otyłości gynoidalnej tłuszcz gromadzi się podskórnie. Tkanka tłuszczowa wisceralna jest dużo bardziej niebezpieczna dla zdrowia. Istnieje kilka hipotez tłumaczących to zjawisko.

Stopień otyłości określa się na podstawie wskaźnika masy ciała (BMI – body mass index). Wskaźnik ten wyliczamy, dzieląc masę ciała (w kilogramach) przez wzrost do kwadratu (w metrach).