Mięśniak pasożytujący macicy

dr n. med. Jacek Doniec1
lek. Kamil Sobociński2

1Centrum Chirurgii Robotycznej, Wojskowy Instytut Medyczny, Centralny Szpital Kliniczny MON w Warszawie

2Klinika Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej, Wojskowy Instytut Medyczny, Centralny Szpital Kliniczny MON w Warszawie

Adres do korespondencji:

dr n. med. Jacek Doniec

Centrum Chirurgii Robotycznej,

Wojskowy Instytut Medyczny, Centralny Szpital Kliniczny MON

ul. Szaserów 128, 04-141 Warszawa

e-mail: doniec@post.pl

  • Mięśniak pasożytujący macicy – wyjątkowo rzadka patologia stanowiąca wyzwanie diagnostyczne
  • Etiologia mięśniaków pasożytujących i rola nowoczesnych małoinwazyjnych metod operacyjnych stosowanych w ginekologii w ich powstawaniu
  • Rozpoznanie i leczenie mięśniaków pasożytujących na podstawie opisów przypadków

Opis przypadku 1

Kobieta w wieku 48 lat została przyjęta do Kliniki Ginekologii i Ginekologii Onkologicznej w trybie pilnym z powodu bólów podbrzusza promieniujących do kręgosłupa, których natężenie pacjentka oceniła na 7-8 punktów w 10-punktowej skali wzrokowo-analogowej (VAS – Visual Analogue Scale). Dodatkowo dolegliwości te nasilały się w trakcie mikcji oraz defekacji. Kobieta oczekiwała na planowaną hospitalizację, która miała się odbyć za mniej więcej 12 tygodni. Została pierwotnie skierowana do szpitala z powodu guza prawych przydatków – od kilku miesięcy obserwowano lito-torbielowatą zmianę o wymiarach 49 × 31 mm. W wywiadzie odnotowano, że w 2016 roku pacjentka była operowana z powodu mięśniaków macicy – wykonano wówczas laparoskopową amputację trzonu macicy, bez wycięcia jajowodów (na prośbę pacjentki). Kobieta rodziła raz drogami i siłami natury. Negowała inne przebyte operacje, przewlekle była leczona z powodu refluksu żołądkowo-przełykowego i zespołu jelita drażliwego. W badaniach dodatkowych stwierdzono: stężenie antygenu nowotworowego 125 (CA125 – cancer antigen 125) 7,59 j./ml (norma), stężenie białka ludzkiego najądrza typu 4 (HE4 – human epididymis protein 4) 51,3 pmol/l (norma), małe ryzyko według Risk of Ovarian Malignancy Algorithm (ROMA), stężenie antygenu rakowo-płodowego (CEA – carcino-embryonic antigen) 1,51 ng/ml. W badaniu zestawionym nad kikutem szyjki macicy, po stronie prawej, wykryto badalny, tkliwy, owalny, gładki opór o średnicy około 4 cm. W opisie przezpochwowego badania ultrasonograficznego (USG TV – transvaginal ultrasonography) zanotowano: „Jajnik prawy o wymiarach 31 × 25 × 30 mm, z ciałkiem żółtym średnicy około 17 mm (ryc. 1); przyśrodkowo względem jajnika nieregularna lita struktura o wymiarach 48 × 29 × 40 mm (ryc. 2) z zaznaczonym obfitym unaczynieniem uwidocznionym metodą kolorowego dopplera (ryc. 3). Na lewo od opisywanej zmiany widoczna druga zmiana lita o wymiarach 32 × 26 × 33 mm, dająca cień akustyczny (ryc. 4). Zatoka Douglasa: wolna bez płynu”. Na oddziale rozszerzono diagnostykę obrazową o tomografię komputerową jamy brzusznej i miednicy mniejszej. Stwierdzono: „Pęcherz moczowy o gładkich ścianach. Moczowody nieposzerzone, prawy w odcinku dystalnym przylega do guzowatych zmian jajnika. Zmiana ogniskowa w rzucie prawego jajnika wielkości 35 × 60 mm do przodu, wyodrębnia się silnie wzmacniające się ognisko lite średnicy około 41 mm, reszta jajnika o niejednorodnym, nieco mniejszym wzmocnieniu, 26 × 36 mm. Lewy jajnik prawdopodobnie przy ścianie miednicy, o wymiarach 11 × 23 mm. Szyjka macicy o dyskretnie niejednorodnym wzmocnieniu” (ryc. 5).

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Omówienie

U obu pacjentek śródoperacyjnie rozpoznano mięśniaka pasożytującego, tj. mięśniaka typu 8 według klasyfikacji Fédération Internationale de Gynécologie et d’Obstétrique (FIGO). Mięśniak [...]

Do góry