Mięśniaki macicy są najczęstszymi guzami miednicy u kobiet i najczęstszym wskazaniem do histerektomii¹. Ich częstość występowania w okresie premenopauzalnym wynosi prawie 70% u kobiet rasy białej i ponad 80% u kobiet rasy czarnej. Guzy te mogą wywoływać objawy, w tym: nieprawidłowe krwawienia z macicy (obfite krwawienia miesiączkowe), ból miednicy (zarówno związany, jak i niezwiązany z krwawieniami miesiączkowymi), objawy wynikające z wielkości guza (np. rozdęcie brzucha, dysfunkcję jelit lub pęcherza moczowego, wczesne uczucie sytości) oraz problemy dotyczące rozrodu (np. nawracającą utratę ciąży, niepłodność)².

Metody leczenia mięśniaków można podzielić na trzy kategorie: tymczasowe środki zmniejszające mięśniaki (opóźniające leczenie zabiegowe), niszczenie tkanki mięśniaków in situ oraz usuwanie mięśniaków (ryc. 1). Jako środki tymczasowe często stosuje się leki hormonalne, które wpływają na oś podwzgórze–przysadka–gonady. Leuprolid, będący analogiem (agonistą receptora) gonadoliberyny (GnRH – gonadotropin-releasing hormone), oraz elagoliks i relugoliks, należące do antagonistów GnRH, działają poprzez zmniejszanie wydzielania hormonu luteinizującego i hormonu folikulotropowego przez przysadkę mózgową, powodując tym samym zmniejszenie aktywności pęcherzyków jajnikowych, anowulację oraz spadek stężenia estradiolu i progesteronu w surowicy. Mimo że w odpowiedzi na osłabienie działania estrogenu i progesteronu mięśniaki ulegają zmniejszeniu, leki te mogą wywoływać działania niepożądane, w tym uderzenia gorąca i zmniejszenie gęstości mineralnej kości, co ogranicza możliwości ich długoterminowego stosowania. Ponadto leki te zmniejszają wielkość mięśniaków w jedynie niewielkim stopniu, w związku z czym nie są przydatne u kobiet z objawami wynikającymi z wielkości guza.

Kobiety, które nie chcą być leczone zachowawczo lub nie odpowiadają na takie postępowanie, a także pacjentki z przeciwwskazaniami do takiego rodzaju terapii mogą preferować metody operacyjne. Podczas gdy jedynym definitywnym leczeniem chirurgiczny...

W niniejszym artykule skoncentrujemy się na wykorzystaniu nieresekcyjnej metody RFA w leczeniu mięśniaków macicy, z naciskiem na objaśnienie podstawowych zasad leżących u podłoża tej technologii.