Istotnym elementem badania powinno być zastosowanie narzędzi umożliwiających jego obiektywizację. W tym celu można wykorzystać np. fotorejestrację sylwetki. Przydatnym narzędziem są także inklinometry cyfrowe, za pomocą których dokonuje się oceny wielkości lordozy lędźwiowej oraz nachylenia krzyżowego (ryc. 3, 4).
Ważnym elementem badania kompleksu LMB jest ocena stanu mięśni z nim związanych. Najczęściej przeprowadza się ocenę:
1. Elastyczności grupy tylnej mięśni uda – test uniesienia wyprostowanej w stawie kolanowym kończyny dolnej (ang. Straight Leg Raise test, SLR) (ryc. 5).
Test SLR pozwala również na zilustrowanie wpływu braku kontroli nad kompleksem LMB na wynik badania. Na rycinie 5A przedstawiono test, w czasie którego badacz kontroluje palpacyjnie ustawienie miednicy oraz kręgosłupa lędźwiowego. Na kolejnym zdjęciu (ryc. 5B) ten sam test został wykonany z pogłębioną lordozą lędźwiową. Doprowadziło to do nieznacznego, ale widocznego zmniejszenia zakresu zgięcia stawu biodrowego. Wykonanie testu bez kontroli ustawienia miednicy i kręgosłupa lędźwiowego (ryc. 5C) umożliwiło z kolei znaczne, ale pozorne zwiększenie zakresu ruchu. Przeprowadzenie testu diagnostycznego bez uwzględnienia pozycji kręgosłupa może zatem prowadzić do uzyskania wyników fałszywie dodatnich lub ujemnych.
2. Elastyczności jedno- i dwustawowych zginaczy stawu biodrowego – zmodyfikowany test Thomasa, pozwalający na zróżnicowanie oceny mięśnia biodrowo-lędźwiowego, prostego uda, naprężacza powięzi szerokiej, przywodzicieli stawu biodrowego oraz mięśnia krawieckiego (ryc. 6).
3. Elastyczności prostownika grzbietu w odcinku lędźwiowym (ryc. 7).
4. Elastyczności mięśnia czworobocznego lędźwi (ryc. 8).
5. Wzorca aktywności mięśni podczas wyprostu stawu biodrowego (ryc. 9).
6. Wzorca aktywności mięśni podczas odwodzenia stawu biodrowego (ryc. 10).
Ważnym elementem oceny kompleksu LMB jest także pomiar zakresu rotacji wewnętrznej i zewnętrznej stawu biodrowego oraz kliniczna ocena kąta antetorsji szyjki kości udowej (test Craiga) (ryc. 11).