Dziesięcioletnia dziewczynka choruje na lekooporną padaczkę. Nie mówi, nie siedzi, nie kontroluje czynności fizjologicznych, nie je samodzielnie, cierpi na czterokończynowe porażenie i nie ma z nią żadnego kontaktu intelektualnego.

Jej choroba to efekt drastycznych zaniedbań lekarzy w czasie porodu. Nie przeprowadzili natychmiastowego cięcia cesarskiego mimo jasnego obrazu KTG. Ginekolodzy zdecydowali o porodzie kleszczowym co najmniej pół godziny później, niż powinno nastąpić cięcie cesarskie. Dziewięć lat łącznie trwał proces, w którym rodzice dziewczynki dochodzili odszkodowania. Sprawa trafiła aż do Sądu Najwyższego, który przyznał dziewczynce od szpitala 1 mln 200 tys. zł odszkodowania, a jej rodzicom łącznie 500 tys. zł. Koszty procesu, które poniósł szpital, to 130 tys. zł.

To przykład jednego z dłuższych procesów medycznych. Faktem jest, że sprawa dotarła aż do trzeciej instancji wymiaru sprawiedliwości, ale procesy z błędem medycznym w tle wydłużyły się już i w pierwszej instancji. Według danych Ministerstwa Sprawiedliwości w 2017 roku postępowanie w tym zakresie przed sądem okręgowym jako sądem pierwszej instancji trwało średnio 1060 dni, podczas gdy rok i dwa lata wcześniej 970 dni, a w 2014 roku 834 dni. Oznacza to, iż pacjent i szpital czekają teraz na wyrok sądu już o 7,5 miesiąca dłużej niż jeszcze kilka lat temu. Sami sędziowie przyznają, że to najcięższy kaliber procesów.

Ich wydłużanie się ma wiele przyczyn. – To są bardzo złożone procesy. Sama wiedza prawnicza sędziego nie wystarczy, aby wydać wyrok. Musimy się zawsze opierać na opiniach biegłego. A o te jest niezwykle trudno – mówi sędzia Marian Krzysztof Zawała z Sądu Okręgowego w Katowicach.