Polemika
Nie skreślajcie wiodącego specjalisty w zespole
O tym, dlaczego chirurg narządowy, operując pacjenta z nowotworem najpierw musi być chirurgiem onkologicznym, mówi prof. dr hab. med. Arkadiusz Jeziorski, konsultant krajowy w dziedzinie chirurgii onkologicznej
Opracowała: Iwona Dudzik
O tym, dlaczego chirurg narządowy, operując pacjenta z nowotworem najpierw musi być chirurgiem onkologicznym, mówi prof. dr hab. med. Arkadiusz Jeziorski, konsultant krajowy w dziedzinie chirurgii onkologicznej
Prof. Zbigniew Gaciong w artykule „Gdy rezydenci proponują sposób specjalizacji”, w marcowym „Medical Tribune”, poruszył kwestię zmian w kształceniu lekarzy, które pojawiły się w projekcie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz zmian w rozporządzeniu dotyczącym specjalizacji. Zainspirował mnie do zabrania głosu w Prof. Zbigniew Gaciong w artykule „Gdy rezydenci proponują sposób specjalizacji”, w marcowym „Medical Tribune”, poruszył kwestię zmian w kształceniu lekarzy, które pojawiły się w projekcie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz zmian w rozporządzeniu dotyczącym specjalizacji. Zainspirował mnie do zabrania głosu w dyskusji.
W mojej ocenie propozycja likwidacji niektórych specjalizacji, która znalazła się w tym projekcie, jest nierozsądna. Jej pojawienie się tłumaczy tylko to, że przygotowali ją młodzi lekarze, którzy nie do końca zapoznali się ze specyfiką niektórych specjalizacji.
Założenie zmian jest takie, że liczba specjalizacji w Polsce powinna zrównać się z tą, która jest w UE. Lekkomyślnie wykreślono specjalizację o nazwie chirurgia onkologiczna, która istnieje w Polsce od 1961 roku i jest naszym wielkim osiągnięciem. Prof. Tadeusz Koszarowski wprowadzając ją doskonale wiedział, co robi. O jej potrzebie świadczy epidemia chorób nowotworowych – ok. 170 tys. nowych zachorowań co roku i fakt, że 80 proc. tych chorych wymaga operacji.
Likwidacja niemożliwa
Chirurgia onkologiczna jest jedną z tych specjalizacji, które przygotowują lekarza do prawidłowego wykonania bardzo złożonych zadań związanych z leczeniem chorych na nowotwór.
Jest to nie tylko leczenie chirurgiczne, które polega na usunięciu masy guza, ale również cały panel innych czynności i procedur: organizacja badań przesiewowych, prawidłowa diagnostyka, analiza stanu zdrowia pacjenta, określenie stopnia zaawansowania choroby, udział w konsyliach, obserwacja pooperacyjna itp. Lekarzowi, który nie ma specjalizacji z chirurgii onkologicznej, trudno jest w sposób prawidłowy prowadzić pacjenta przez cały ten proces. Poza tym trzeba pamiętać, że od wielu lat w leczeniu chorych na nowotwór stosuje się terapię skojarzoną.
