Klu­czo­wą ro­lę w obro­nie przed czą­stecz­ka­mi i drob­no­ustro­ja­mi, któ­re do­sta­ły się do ukła­du od­de­cho­we­go, od­gry­wa­ją ma­kro­fa­gi pę­che­rzy­ko­we. Za­ob­ser­wo­wa­no, że w PO­ChP ma­kro­fa­gi wy­ka­zu­ją osła­bio­ną zdol­ność do fa­go­cy­to­zy H. in­flu­en­zae i są nad­mier­nie ak­tyw­ne wo­bec an­ty­ge­nów tej bak­te­rii.47,48 Istot­nym ele­men­tem nieswoistych me­cha­ni­zmów obron­nych płuc są ko­mór­ki na­błon­ka dróg od­de­cho­wych. Sta­no­wią nie tyl­ko fi­zycz­ną ba­rie­rę, ale wraz z ma­kro­fa­ga­mi płuc­ny­mi są czyn­ni­ka­mi or­ga­ni­zu­ją­cy­mi re­ak­cję obron­ną go­spo­da­rza. Opi­sa­no zja­wi­sko na­si­lo­ne­go przy­le­ga­nia bak­te­rii do ko­mó­rek na­błon­ka czę­ści ust­nej gar­dła u pa­la­czy i cho­rych na PO­ChP ze skłon­no­ścią do za­ostrzeń.49 Nie wia­do­mo, czy zja­wi­sko to do­ty­czy rów­nież dol­nych dróg od­de­cho­wych.

Nieswoisty układ od­por­no­ścio­wy ja­ko pierw­szy re­agu­je na po­ja­wie­nie się bak­te­rii w dro­gach od­de­cho­wych. Ze­staw róż­no­rod­nych bia­łek re­cep­to­ro­wych go­spo­da­rza, zwa­nych re­cep­to­ra­mi roz­po­zna­ją­cy­mi wzor­ce (pat­tern­-re­co­gni­tion re­cep­tors), ini­cju­je roz­wój nie­swo­istej re­ak­cji za­pal­nej na drob­no­ustro­je dzię­ki zróż­ni­co­wa­nym mo­le­ku­łom, któ­re wy­biór­czo roz­po­zna­ją pa­to­ge­ny (tab. 2). Klu­czo­wą ro­lę w obro­nie go­spo­da­rza przed bak­te­ryj­ny­mi za­ka­że­nia­mi dróg od­de­cho­wych od­gry­wa­ją re­cep­to­ry Toll­-po­dob­ne, re­cep­to­ry NOD (nuc­le­oti­de­-bin­ding oli­go­me­ri­za­tion do­ma­in pro­te­ins – domena oligomeryzacji wiążąca nukleotyd) i in­ne biał­ka re­cep­to­ro­we, któ­re ak­ty­wu­ją róż­ne ścież­ki sy­gna­ło­we.50,51 U pa­la­czy i cho­rych na PO­ChP ob­ser­wu­je się zmniej­sze­nie eks­pre­sji TLR­-2 na ma­kro­fa­gach pę­che­rzy­ko­wych, a w cięż­kim PO­ChP zmniej­sze­nie eks­pre­sji TLR­-4 na ko­mór­kach na­błon­ka ja­my no­so­wej i tcha­wi­cy.52,53 Ją­dro­wy czyn­nik κB (NF­-κB) jest jed­nym z kil­ku czyn­ni­ków trans­kryp­cyj­nych re­gu­lu­ją­cych du­żą licz­bę ge­nów, włą­cza­jąc ge­ny ko­du­ją­ce cy­to­ki­ny, che­mo­ki­ny i in­ne me­dia­to­ry za­pa­le­nia, któ­rych eks­pre­sja wzra­sta w PO­ChP.54,55 An­ty­ge­ny bak­te­ryj­ne w ukła­dzie od­de­cho­wym ak­ty­wu­ją rów­nież in­ne, po­za NF­-κB, ścież­ki sy­gna­ło­we, w tym trans­for­mu­ją­cy czyn­nik wzro­stu β (TGFβ), Smad, ak­ty­wo­wa­ną mio­ge­nem ki­na­zę p38 i ki­na­zę fos­fa­ty­dy­lo­ino­zy­to­lu 3 (tab. 2).56

Po­za ak­ty­wa­cją ście­żek sy­gna­ło­wych wy­zwa­la­ją­cych nieswoistą re­ak­cję za­pal­ną bak­te­ryj­ne li­gan­dy, ta­kie jak P6 H. in­flu­en­zae, ak­ty­wu­ją ścież­ki pro­wa­dzą­ce do zwięk­szo­nej trans­kryp­cji ge­nów ko­du­ją­cych mu­cy­nę.57 W ten spo­sób li­gan­dy bak­te­rii ak­ty­wu­ją ścież­ki sy­gna­ło­we uczest­ni­czą­ce za­rów­no w obron­nej re­ak­cji za­pal­nej, jak i w pa­to­ge­ne­zie PO­ChP, w wy­ni­ku in­du­ko­wa­nia za­pa­le­nia dróg od­de­cho­wych i na­si­le­nia wy­twa­rza­nia mu­cy­ny.

Błędne koło

W wy­ni­ku upo­śle­dze­nia nie­swo­istych me­cha­ni­zmów obron­nych płuc na­stę­pu­je roz­wój za­ka­żeń dol­nych dróg od­de­cho­wych. Pa­to­ge­ny ukła­du od­de­cho­we­go, przez dal­sze upo­śle­dza­nie nie­swo­istych me­cha­ni­zmów obron­nych, po­wo­du­ją z ko­lei utrzy­my­wa­nie się prze­wle­kłe­go za­ka­że­nia – po­wsta­je błęd­ne ko­ło (ryc. 3). Bak­te­rie H. in­flu­en­zaeP. aeru­gi­no­sa, któ­re są naj­częst­szy­mi pa­to­ge­na­mi prze­wle­kłych za­ka­żeń w PO­ChP, na­si­la­ją wy­dzie­la­nie ślu­zu, za­kłó­ca­ją pra­cę apa­ra­tu ślu­zo­wo­-rzę­sko­we­go i uszka­dza­ją na­bło­nek dróg od­de­cho­wych, cze­go wy­ni­kiem jest upo­śle­dze­nie kli­ren­su ślu­zo­wo­-rzę­sko­we­go.58 Skład­ni­ki bu­dul­co­we H. in­flu­en­zae, ta­kie jak li­po­oli­go­sa­cha­ry­dy i biał­ko P6, są sil­ny­mi ak­ty­wa­to­ra­mi me­dia­to­rów za­pal­nych w na­błon­ku dróg od­de­cho­wych i w pę­che­rzy­ko­wych ma­kro­fa­gach (tab. 2).12,59,60 H. in­flu­en­zae in­du­ku­je śmierć neu­tro­fi­lów, a wie­lo­krot­na eks­po­zy­cja my­szy na li­zat H. in­flu­en­zae pro­wa­dzi do zmian pa­to­lo­gicz­nych, któ­re od­po­wia­da­ją PO­ChP.61,62

Upo­śle­dze­nie nieswoistych me­cha­ni­zmów obron­nych płuc i in­te­rak­cje za­cho­dzą­ce po­mię­dzy go­spo­da­rzem a pa­to­ge­nem oraz wpływ tych czyn­ni­ków na roz­wój ostre­go i prze­wle­kłe­go za­pa­le­nia w PO­ChP to zja­wi­ska po­twier­dzo­ne i prze­ma­wia­ją­ce za hi­po­te­zą błęd­ne­go ko­ła. Wpływ in­du­ko­wa­ne­go za­ka­że­niem za­pa­le­nia na pro­gre­sję PO­ChP nie zo­stał jed­nak do­tych­czas jed­no­znacz­nie po­twier­dzo­ny.

Antybiotykoterapia w PO­ChP

An­ty­bio­ty­ko­te­ra­pia jest ko­rzyst­na w le­cze­niu umiar­ko­wa­nych i cięż­kich za­ostrzeń, szcze­gól­nie gdy jed­nym z ich ob­ja­wów jest rop­na plwo­ci­na.63 Z ba­dań ob­ser­wa­cyj­nych wy­ni­ka, że czyn­ni­ka­mi prze­po­wia­da­ją­cy­mi nie­ko­rzyst­ny kli­nicz­ny prze­bieg cho­ro­by po za­ostrze­niu są za­awan­so­wa­ny wiek, cięż­ka ob­tu­ra­cja oskrze­li i współ­wy­stę­po­wa­nie cho­rób ukła­du krą­że­nia.64 Wie­lu spe­cja­li­stów, w tym au­to­rzy, opo­wia­da­ją się za wie­lo­stop­nio­wym al­go­ryt­mem, uwzględ­nia­ją­cym te czyn­ni­ki ry­zy­ka.65,66 Pro­pa­gu­je on roz­waż­ne sto­so­wa­nie an­ty­bio­ty­ków, uwzględ­nia­nie roz­wo­ju opor­no­ści na nie oraz sub­op­ty­mal­ne­go efek­tu kli­nicz­ne­go. Al­go­ryt­mu te­go nie pod­da­no jed­nak pro­spek­tyw­nej wa­li­da­cji. Me­to­dę opar­tą na tych za­sa­dach ob­ra­zu­je ry­ci­na 4.

Ba­da­nia prze­pro­wa­dzo­ne przed 1970 r. wy­ka­zy­wa­ły nie­wiel­ką ko­rzyść ze sto­so­wa­nia an­ty­bio­ty­ków w pro­fi­lak­ty­ce za­ostrzeń PO­ChP.67 Po uwzględ­nie­niu moż­li­wo­ści roz­wo­ju opor­no­ści oraz wy­stą­pie­nia dzia­łań nie­po­żą­da­nych zwią­za­nych z prze­wle­kłym przyj­mo­wa­niem an­ty­bio­ty­ków ko­rzy­ści te wy­da­ją się i tak prze­ce­nio­ne. W pro­wa­dzo­nych obec­nie ba­da­niach po­now­nie oce­nia się, czy pul­sy an­ty­bio­ty­ko­te­ra­pii lub prze­ciw­za­pal­ne wła­ści­wo­ści nie­któ­rych an­ty­bio­ty­ków, np. ma­kro­li­dów, mo­gą być ko­rzyst­ne w pro­fi­lak­ty­ce za­ostrzeń (do­stęp­ne na Ci­lin­cal­Trials.gov nu­me­ry NCT00739648, NCT00473460 i NCT00325897). Wy­ni­ki tych ba­dań kli­nicz­nych da­dzą od­po­wiedź, czy w wy­bra­nych gru­pach pa­cjen­tów z PO­ChP ta­ka pro­fi­lak­ty­ka po­win­na być sto­so­wa­na.

Przyszłe kierunki badań

Pro­blem in­te­rak­cji po­mię­dzy czyn­ni­ka­mi śro­do­wi­sko­wy­mi, wi­ru­sa­mi i bak­te­ria­mi w pa­to­ge­ne­zie za­ostrzeń PO­ChP wy­ma­ga dal­szych ba­dań. Two­rze­nie od­po­wied­nich mo­de­li zwie­rzę­cych, ba­da­nia nad prak­tycz­nym zna­cze­niem do­tych­cza­so­wych od­kryć oraz dal­sze ba­da­nia pod­sta­wo­we nad me­cha­ni­zma­mi i na­stęp­stwa­mi zja­wisk okre­śla­nych mia­nem błęd­ne­go ko­ła do­star­czą no­wych in­for­ma­cji na te­mat ro­li za­ka­że­nia w PO­ChP. Trwa­ją ba­da­nia nad no­wy­mi, in­te­re­su­ją­cy­mi me­to­da­mi te­ra­peu­tycz­ny­mi, ta­ki­mi jak pod­no­sze­nie lub mo­du­la­cja wro­dzo­nej i na­by­tej od­por­no­ści oraz swo­iste te­ra­pie prze­ciw drob­no­ustro­jom.

Do góry