Egzamin z interny
Egzamin z interny
repetytorium nie tylko dla zdających
Pytania i komentarze opracował: lek. Przemysław Życiński
Dobre przygotowanie się do egzaminu specjalizacyjnego z tak obszernego działu medycyny, jakim są choroby wewnętrzne, jest zadaniem trudnym. Na egzaminach zdarzają się pytania dotyczące zagadnień, w przypadku których konieczna jest znajomość najnowszych publikacji, gdyż wiedza podręcznikowa nie daje pewności wyboru prawidłowej odpowiedzi. Ważne jest jednak nie tylko przyswajanie stale aktualizowanej wiedzy, lecz także umiejętność rozwiązywania testów. Chcąc pomóc czytelnikom w dobrym przygotowaniu się do sprawdzianu, co miesiąc publikujemy pytania testowe, których forma jest bardzo zbliżona do pytań egzaminacyjnych. Przy każdym z pytań zamieszczamy konsultowany przez wybitnego specjalistę opis, który powinien pozwolić na znalezienie prawidłowej odpowiedzi. Zagadnienia, do których ułożone są pytania, zostały nadesłane przez czytelników. Propozycje kolejnych tematów, które zdaniem Państwa warto zamieścić w repetytorium, prosimy nadsyłać na adres: repetytorium@medical-tribune.pl
1. Wskaż prawdziwe stwierdzenia dotyczące białkomoczu ortostatycznego:
A. Może pojawić się po kilkugodzinnym przebywaniu w pozycji pionowej
B. Najczęściej dotyczy osób po 30. r.ż.
C. Jego wielkość zwykle przekracza 1 g/24h
D. Wykazuje tendencję do samoistnego ustępowania
E. Jest wskazaniem do wykonania biopsji nerki
Wybierz zestaw prawidłowych odpowiedzi:
1. AD, 2. ADE, 3. ABDE, 4. ABCD, 5. ABCDE
Białkomocz ortostatyczny występuje wyłącznie w pozycji pionowej ciała. Zaburzenie to dotyczy 2-5% osób w wieku młodzieńczym i bardzo rzadko pojawia się po 30. r.ż. Może występować jako zjawisko przejściowe (około 80%) lub mieć charakter stały (około 20%). Wykazuje tendencję do samoistnego ustępowania, a jego przyczyny nie zostały do końca wyjaśnione. Wielkość białkomoczu ortostatycznego wyjątkowo przekracza 1 g/24h. Ocena bioptatu nerki w zdecydowanej większości przypadków uwidacznia prawidłowe morfologicznie kłębuszki nerkowe. Jedynie w niewielkim odsetku (do 10%) można stwierdzić obecność bardzo niewielkich zmian dotyczących podocytów lub mezangium. Z tego względu w przypadku stwierdzenia białkomoczu ortostatycznego nie rekomenduje się wykonywania biopsji nerki, ale zaleca dalszą obserwację pacjenta.
Konsultacja: prof. dr hab. med. Michał Myśliwiec
2. Chłoniak Burkitta charakteryzuje się:
A. Bardzo małą dynamiką proliferacyjną
B. Najkrótszym wśród nowotworów czasem podwojenia masy
C. Dysregulacją genu c-myc
D. Opornością na chemioterapię
E. Burzliwym przebiegiem klinicznym
Wybierz zestaw prawidłowych odpowiedzi:
1. AC, 2. BD, 3. CD, 4. BCE, 5. DE
Chłoniak Burkitta jest najbardziej złośliwym nowotworem układu chłonnego wywodzącym się z dojrzałych limfocytów B. Stanowi 3-4% wszystkich chłoniaków w USA i w Europie. Jest spowodowany zakażeniem wirusem Epsteina i Barr w 95% przypadków na obszarach endemicznych i w kilkunastu procentach przypadków sporadycznych. Chłoniak Burkitta charakteryzuje się niezwykłą dynamiką proliferacyjną, blisko 100% frakcją wzrostową, najkrótszym wśród nowotworów czasem podwojenia masy (około 26 godzin), dysregulacją genu c-myc i burzliwym przebiegiem klinicznym, prowadzącym bez leczenia do śmierci w ciągu kilku tygodni od wystąpienia pierwszych objawów klinicznych. Dynamika choroby i wynikające z niej ryzyko groźnych powikłań wymagają natychmiastowego rozpoczęcia optymalnego leczenia. Chłoniak Burkitta, podobnie jak ostre białaczki, powinien być traktowany jako stan naglący w onkologii. Te same cechy choroby, które są odpowiedzialne za jej burzliwy przebieg, powodują również wyjątkową podatność tego nowotworu na chemioterapię.