Opis przypadku

Do poradni dermatologicznej zgłosił się 27-letni pacjent z plamistą wysypką na skórze tułowia i kończyn (ryc. 1). Wykwity nie powodowały ani bólu, ani świądu. Pacjent dotychczas nie korzystał z porad dermatologa i nie zgłaszał współistniejących chorób przewlekłych. W wywiadzie podawał, że ostatni homoseksualny kontakt płciowy o charakterze oralnym miał około 5 miesięcy wcześniej, z przygodnie poznanym partnerem. W badaniu dermatologicznym stwierdzono na skórze dłoni i podeszew stóp pojedyncze wykwity grudkowe (ryc. 2, 3). W zleconych badaniach laboratoryjnych wynik testu precypitacyjnego wykrywającego reaginy kiłowe (VDRL – venereal disease research laboratory) był w mianie 1:32, a test immunofluoroscencji krętków w modyfikacji absorpcyjnej (FTA-ABS – fluorescent treponemal antibody absorbent test) dodatni.

W diagnostyce różnicowej należy wziąć pod uwagę następujące jednostki chorobowe:

• łupież pstry
• łupież różowy Giberta
• łuszczycę
• kiłę nabytą wczesną.

Łupież pstry

Jest powierzchownym zakażeniem naskórka drożdżakiem Malassezia sp. Wykwity skórne mają charakter różowobeżowych plam, z drobnopłatkowym złuszczaniem na powierzchni. Wykazują tendencję do zlewania się w większe ogniska (ryc. 4). Nie wywołują dolegliwości podmiotowych.

U osoby z łupieżem pstrym, która opalała się na słońcu, w miejscach występowania zmian skórnych stwierdza się plamy odbarwieniowe. Są one wynikiem przejściowego zahamowania wytwarzania melaniny w naskórku pod wpływem metabolitów grzyba. Rozpoznanie ustalane jest na podstawie obrazu klinicznego. W przypadkach wątpliwych wykonuje się badanie mykologiczne bezpośrednie i posiew z pobranych zeskrobin naskórka. W leczeniu stosuje się szampony z ketokonazolem lub cyklopiroksolaminą, aplikowane na skórę tułowia i głowy. Należy pamiętać, że pomimo niewystępowania zmian klinicznych na skórze owłosionej głowy trzeba leczyć również i tę okolicę. Jest ona bowiem siedliskiem grzyba.