Codziennie zdajesz egzamin z medycyny

Immunologia

dr n. med. Natalia Ukleja-Sokołowska

Klinika Alergologii, Immunologii Klinicznej i Chorób Wewnętrznych, Collegium Medicum w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

Adres do korespondencji:

dr n. med. Natalia Ukleja-Sokołowska

Klinika Alergologii, Immunologii Klinicznej i Chorób Wewnętrznych,

Collegium Medicum w Bydgoszczy, Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu

ul. Ujejskiego 75, 85-168 Bydgoszcz

1. Pacjent, 25 lat, zgłosił się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej z powodu uporczywych dolegliwości w postaci dysfagii i poczucia utykania kęsa pokarmu w obrębie przełyku. Pacjent schudł około 10 kg w ciągu 6 miesięcy, jego wskaźnik masy ciała (BMI – body mass index) w chwili konsultacji wynosił 17 kg/m2. Choremu zalecono gastroskopię. Na podstawie wyniku badania i oceny histopatologicznej wycinków pobranych z przełyku rozpoznano eozynofilowe zapalenie przełyku.

Właściwe postępowanie u tego chorego to:

a. Leczenie żywieniowe

b. Diagnostyka w kierunku alergii pokarmowej

c. Budezonid podawany doustnie

d. Inhibitor pompy protonowej podawany doustnie

e. Wszystkie powyższe odpowiedzi są prawidłowe

Komentarz

Pacjent wymaga zarówno leczenia przyczynowego, jak i objawowego. Niedowaga wymaga podaży zbilansowanych posiłków w formie, która jest możliwa do przyswojenia dla pacjenta. Leczenie eozynofilowego zapalenia przełyku zwykle rozpoczyna się od inhibitorów pompy protonowej podawanych przez 6-8 tygodni. W razie nieskuteczności takiego postępowania chorym proponuje się dietę eliminacyjną (zależnie od sytuacji klinicznej: empiryczną, celowaną lub elementarną), która ma za zadanie spowodować remisję objawów. Inną możliwością terapii jest budezonid podawany doustnie, który jako glikokortykosteroid nieulegający wchłonięciu z przewodu pokarmowego jest bezpiecznym sposobem leczenia miejscowego stanu zapalnego w obrębie przełyku.

2. Mężczyzna, 27 lat, ze stwierdzonym pospolitym zmiennym niedoborem odporności (CVID – common variable immunodeficiency disorder), poddawany jest dożylnym przetoczeniom immunoglobulin co 4 tygodnie. Oznaczono u chorego stężenie IgG swoistych dla Borrelia burgdorferi (test ELISA). Stwierdzono wynik dodatni. Chory nie ma objawów choroby z Lyme, czuje się dobrze.

Prawidłowe postępowanie w tej sytuacji to:

a. Rozpoczęcie leczenia aktywnej boreliozy

b. Powtórzenie badania, gdyż do rozpoznania konieczne jest uzyskanie 2 dodatnich wyników na obecność przeciwciał

c. Chory w chwili obecnej nie wymaga leczenia i pogłębienia diagnostyki ze względu na brak niepokojących objawów

d. W przypadku klinicznego podejrzenia boreliozy wskazana jest diagnostyka z wykorzystaniem innych klas przeciwciał niż IgG

e. Prawidłowe odpowiedzi to c i d

Komentarz

Pospolity zmienny niedobór odporności to pierwotna hipogammaglobulinemia charakteryzująca się nieprawidłowym formowaniem przeciwciał. Charakterystyczne jest dla tej choroby obniżone stężenie IgG i IgA, a u niektórych chorych także IgM. Postępowani...

Do góry